Η αεροβική άσκηση υψηλής έντασης μπορεί να μειώσει κατά 72% τον κίνδυνο μεταστατικού καρκίνου

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η αερόβια άσκηση υψηλής έντασης αύξησε την κατανάλωση γλυκόζης (ζάχαρη) από τα εσωτερικά όργανα, μειώνοντας έτσι την ποσότητα ενέργειας που είναι διαθέσιμη στον όγκο.

Η καθηγήτρια Carmit Levy από το Τμήμα Ανθρώπινης Γενετικής και Βιοχημείας και ο δρ. Yftach Gepner από τη Σχολή Δημόσιας Υγείας και το Αθλητικό Ινστιτούτο Sylvan Adams στο Sackler Faculty of Medicine του TAU διεξήγαγαν την μελέτη. Η Levy σημειώνει ότι η νέα έρευνα κατέληξε σε μια πολύ σημαντική ανακάλυψη με τη συγχώνευση επιστημονικής τεχνογνωσίας από διαφορετικές σχολές στο TAU, η οποία μπορεί να βοηθήσει στην αποφυγή του μεταστατικού καρκίνου, της κορυφαίας αιτίας θανάτου στο Ισραήλ. Η μελέτη δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό Cancer Research.

Τι είπαν οι επικεφαλής γι’ αυτήν τη σημαντική έρευνα

Καθ. Levy και δρ. Gepner: “Μελέτες έχουν δείξει ότι η σωματική άσκηση μειώνει τον κίνδυνο για ορισμένους τύπους καρκίνου έως και 35%. Αυτή η θετική επίδραση είναι παρόμοια με την επίδραση της άσκησης σε άλλες καταστάσεις, όπως οι καρδιακές παθήσεις και ο διαβήτης. Σε αυτήν την μελέτη προσθέσαμε νέα στοιχεία, δείχνοντας ότι η αερόβια άσκηση υψηλής έντασης, η οποία αντλεί την ενέργειά της από τη γλυκόζη/ζάχαρη στο σώμα, μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο μεταστατικού καρκίνου έως και 72%. Αν μέχρι τώρα το γενικό μήνυμα προς το κοινό ήταν ‘να είσαι ενεργός, να είσαι υγιής’, τώρα μπορούμε να εξηγήσουμε το πώς η αερόβια δραστηριότητα μπορεί να μεγιστοποιήσει την πρόληψη των πιο επιθετικών και μεταστατικών τύπων καρκίνου”.

Πώς αποδείχτηκε ότι η αερόβια άσκηση μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο μετάστασης του καρκίνου

Η έρευνα συνδύασε ένα ζωικό μοντέλο στο οποίο τα ποντίκια ασκούνταν υπό αυστηρή ρουτίνα άσκησης με δεδομένα από υγιείς ανθρώπους εθελοντές που αξιολογήθηκαν πριν και μετά το τρέξιμο. Τα ανθρώπινα δεδομένα, που ελήφθησαν από μια επιδημιολογική μελέτη επί 3.000 ατόμων για περίπου 20 χρόνια, έδειξαν 72% λιγότερο μεταστατικό καρκίνο σε συμμετέχοντες που ανέφεραν τακτική αερόβια δραστηριότητα σε υψηλή ένταση, σε σύγκριση με αυτούς που δεν έκαναν σωματική άσκηση.

Το ζωικό μοντέλο παρουσίασε παρόμοιο αποτέλεσμα, επιτρέποντας επίσης στους ερευνητές να προσδιορίσουν τον υποκείμενο μηχανισμό του. Πήραν δείγματα από τα εσωτερικά όργανα των πειραματόζωων, πριν και μετά τη σωματική άσκηση, καθώς και μετά την ένεση καρκίνου.

Διαπίστωσαν ότι η αερόβια άσκηση υψηλής έντασης μείωσε σημαντικά την ανάπτυξη μεταστατικών όγκων στους λεμφαδένες, τους πνεύμονες και το ήπαρ.

Οι ερευνητές υπέθεσαν ότι τόσο στους ανθρώπους όσο και στα πειραματόζωα, αυτό το ευνοϊκό αποτέλεσμα σχετίζεται με τον αυξημένο ρυθμό κατανάλωσης γλυκόζης που προκαλείται από την άσκηση.

Καθ. Levy: “Η μελέτη μας είναι η πρώτη που διερεύνησε την επίδραση της άσκησης στα εσωτερικά όργανα στα οποία συνήθως αναπτύσσονται καρκινικές μεταστάσεις, όπως οι πνεύμονες, το ήπαρ και οι λεμφαδένες. Εξετάζοντας τα κύτταρα αυτών των οργάνων, βρήκαμε αύξηση του αριθμού των υποδοχέων γλυκόζης κατά τη διάρκεια αερόβιας δραστηριότητας υψηλής έντασης. Αυτό αυξάνει την πρόσληψη γλυκόζης και μετατρέπει τα όργανα σε αποτελεσματικές μηχανές κατανάλωσης ενέργειας, όπως και οι μύες”.

Και συνεχίζει: “Υποθέτουμε ότι αυτό συμβαίνει επειδή τα όργανα πρέπει να ανταγωνίζονται για την παροχή γλυκόζης με τους μύες, που είναι γνωστό ότι καίνε μεγάλες ποσότητες γλυκόζης κατά τη διάρκεια της σωματικής άσκησης.

Κατά συνέπεια, εάν αναπτυχθεί καρκίνος, ο σκληρός ανταγωνισμός για τη γλυκόζη μειώνει τη διαθεσιμότητα ενέργειας προς τους καρκινικούς όγκους, η οποία είναι κρίσιμη για να κάνουν μετάσταση.

Επιπλέον, όταν ένα άτομο ασκείται τακτικά, αυτή η κατάσταση γίνεται μόνιμη: οι ιστοί των εσωτερικών οργάνων αλλάζουν και γίνονται παρόμοιοι με τον μυϊκό ιστό. Όλοι γνωρίζουμε ότι ο αθλητισμός και η σωματική άσκηση κάνουν καλό στην υγεία μας. Η μελέτη μας, εξετάζοντας τα εσωτερικά όργανα, ανακάλυψε ότι η άσκηση αλλάζει ολόκληρο το σώμα, έτσι ώστε ο καρκίνος να μην μπορεί να εξαπλωθεί και ο πρωτοπαθής όγκος επίσης συρρικνώνεται σε μέγεθος”.

Ο δρ. Gepner προσθέτει: “Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι σε αντίθεση με την άσκηση καύσης λίπους, η οποία είναι σχετικά μέτρια, η αερόβια δραστηριότητα υψηλής έντασης είναι εκείνη που βοηθά καλύτερα στην πρόληψη του καρκίνου.

Εάν το βέλτιστο εύρος έντασης για την καύση λίπους είναι 65-70% του μέγιστου καρδιακού παλμού, η καύση ζάχαρης απαιτεί 80-85%, ακόμα και μόνο για μικρά χρονικά διαστήματα. Για παράδειγμα, ένα σπριντ ενός λεπτού ακολουθούμενο από περπάτημα και μετά ένα άλλο σπριντ.

Στο παρελθόν, τέτοια διαστήματα ήταν συνήθως τυπικά για τα προγράμματα προπόνησης των αθλητών, αλλά σήμερα τα βλέπουμε και σε άλλες ρουτίνες άσκησης, όπως η αποκατάσταση της καρδιάς και των πνευμόνων. Τα αποτελέσματά μας υποδεικνύουν ότι τα υγιή άτομα θα πρέπει επίσης να περιλαμβάνουν ρουτίνες υψηλής έντασης στα προγράμματα φυσικής τους κατάστασης”.

Και καταλήγει: “Πιστεύουμε ότι μελλοντικές μελέτες θα επιτρέψουν την εξατομικευμένη ιατρική για την πρόληψη συγκεκριμένων καρκίνων, με τους γιατρούς να εξετάζουν το οικογενειακό ιστορικό για να συστήσουν το σωστό είδος σωματικής δραστηριότητας. Πρέπει να τονιστεί ότι η σωματική άσκηση, με τις μοναδικές μεταβολικές και φυσιολογικές της επιδράσεις, εμφανίζει υψηλότερο επίπεδο πρόληψης του καρκίνου από οποιαδήποτε φαρμακευτική αγωγή ή ιατρική παρέμβαση μέχρι σήμερα”.

Πηγή: https://scitechdaily.com

φωτό: iStock

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Τι πρέπει να γνωρίζετε για τις βιταμίνες Β και τον κίνδυνο για καρκίνο του πνεύμονα

Καρκίνος του προστάτη: Πρώιμα σημάδια και συμπτώματα – Απαντήσεις σε πράγματα που όλοι αναρωτιόμαστε

Ποια είναι τα πρώιμα σημάδια και συμπτώματα του μικροκυτταρικού καρκίνου του πνεύμονα

Τι πιστεύουμε για τη συσχέτιση του αλκοόλ με τον καρκίνο, τι ισχύει στην πραγματικότητα