3 μύθοι για τις αιμορροΐδες και η αλήθεια γι’ αυτούς

Επτά στους δέκα ενήλικες αναπτύσσουν αιμορροΐδες κάποια στιγμή στη ζωή τους, ενώ ένας στους δύο άνδρες και γυναίκες, ηλικίας άνω των 50 ετών, πάσχουν από επίμονο πρόβλημα.

Η αιμορροϊδοπάθεια (ή νόσος των αιμορροΐδων) αφορά κυρίως άτομα ηλικίας 45-65 ετών, ενώ προσβάλλει σχεδόν εξίσου τα δύο φύλα.

Οι αιμορροΐδες είναι διογκωμένες φλέβες στον πρωκτό και το κατώτερο τμήμα του ορθού εντέρου, που μοιάζουν με κιρσούς. Μπορεί να αναπτυχθούν μέσα στο ορθό έντερο (εσωτερικές αιμορροΐδες) ή υποδορίως γύρω από τον πρωκτό (εξωτερικές αιμορροΐδες).

Δυστυχώς, η ανάπτυξή τους αποτελεί θέμα-ταμπού, που συχνά αποτρέπει τους ασθενείς να επισκεφθούν τον γιατρό, ιδίως στα αρχικά στάδιά τους. Το επακόλουθο είναι «να αναβάλλεται η σωστή διάγνωση και να αποφεύγεται μια άμεση θεραπεία, γεγονός που εγκυμονεί ακόμη μεγαλύτερους κινδύνους», αναφέρει ο κ. Φώτιος Αρχοντοβασίλης, διευθυντής της ΣΤ’ Χειρουργικής Κλινικής του Metropolitan General.

Όπως, όμως, συμβαίνει με όλα τα ταμπού, έτσι και η αιμορροϊδοπάθεια συνοδεύεται από ορισμένους μύθους. Οι μύθοι αυτοί μπορεί να παρεμποδίσουν την θεραπεία της, γεγονός ιδιαίτερα επιζήμιο για τους ασθενείς. Και αυτό, διότι η θεραπεία μπορεί να είναι οριστική, προσθέτει ο κ. Αρχοντοβασίλης, ο οποίος είναι ειδικός στην Ορθοπρωκτική Χειρουργική και τη Μικροχειρουργική με Laser.

Να λοιπόν ποιοι είναι τρεις από τους κυριότερους μύθους:

Μύθος 1: Οι αιμορροΐδες προκαλούν καρκίνο του παχέος εντέρου

Η αλήθεια είναι ότι ναι μεν μπορεί η αιμορροϊδοπάθεια να οδηγήσει σε σοβαρά προβλήματα, αλλά όχι στον καρκίνο. «Αιμορροϊδοπάθεια σημαίνει διογκωμένες φλέβες, ενώ ο καρκίνος προκαλείται από κακοήθη μετάλλαξη των κυττάρων», εξηγεί ο ειδικός.

Επειδή, όμως, ορισμένα συμπτώματα που προκαλούν οι αιμορροΐδες (π.χ. αιμορραγία) είναι κοινά με εκείνα του καρκίνου, κάθε αιμορραγία από τον πρωκτό πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπ’ όψιν.

Μύθος 2: Οι πικάντικες τροφές προκαλούν αιμορροΐδες

Η αλήθεια είναι ότι η κατανάλωση πικάντικων τροφών μπορεί να ενοχοποιηθεί:

• Για ερεθισμό και κνησμό (φαγούρα) στην περιοχή του πρωκτού
• Για δυσκοιλιότητα, η οποία αποτελεί την βασική αιτία για την αιμορροϊδοπάθεια

Ωστόσο, οι πικάντικες τροφές δεν μπορούν να ενοχοποιηθούν για άμεση πρόκληση αιμορροΐδων, διότι δεν μπορούν να επηρεάσουν τις φλέβες στην περιοχή του ορθού.

Μύθος 3: Οι αιμορροΐδες δεν θεραπεύονται

Αυτή είναι μία άποψη που πολλοί έχουν, αλλά δεν ισχύει. Η αλήθεια είναι ότι κατ’ αρχάς η αιμορροϊδοπάθεια δεν αποτελεί μόνιμη κατάσταση, διότι η αιτία της συχνά είναι πρόσκαιρη (π.χ. μια εγκυμοσύνη).

Επιπλέον, ακόμα κι όταν επιμένει, αυτό οφείλεται στο ότι πολλοί ασθενείς προσπαθούν να την αντιμετωπίσουν συντηρητικά, αντί να συμβουλευθούν έναν ειδικό ιατρό.

«Η αναβλητικότητα και η προσπάθεια θεραπείας με κρέμες, με φυσικούς τρόπους στο σπίτι ή ακόμη και με βελονισμό εγκυμονούν πληθώρα κινδύνων, ανάλογα με το στάδιο στο οποίο βρίσκεται η αιμορροϊδοπάθεια», τονίζει ο κ. Αρχοντοβασίλης. «Αυτές οι συντηρητικές μέθοδοι αντιμετωπίζουν μόνο προσωρινά το πρόβλημα και μόνον εφόσον αυτό είναι σε πρώιμο στάδιο. Σε καμία περίπτωση δεν προσφέρουν οριστική λύση».

Πως αντιμετωπίζονται

Η αλήθεια, λοιπόν, είναι ότι οι αιμορροΐδες μπορούν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά και οριστικά με τις νεότερες, ελάχιστα επεμβατικές μεθόδους.

«Τα τελευταία χρόνια η χρήση ειδικά εξελιγμένων ανώδυνων λέιζερ, έχει αλλάξει σημαντικά τη θεραπεία της αιμορροϊδικής νόσου. Η αιμορροϊδοπλαστική με λέιζερ, η μέθοδος LHP, είναι μια καινοτόμος, αναίμακτη και ανώδυνη τεχνική που υπερβαίνει τα προβλήματα των κλασικών ανοικτών μεθόδων», εξηγεί ο κ. Αρχοντοβασίλης.

Τα πλεονεκτήματα αυτής της μεθόδου στη θεραπεία της αιμορροϊδοπάθειας είναι:

• Μικροχειρουργική ακρίβεια με απόλυτη ασφάλεια, ανώδυνα και αναίμακτα, χωρίς τομή και ράμματα
• Μείωση του κινδύνου των ανοιχτών πληγών, της πιθανότητας μολύνσεων και του μετεγχειρητικού πόνου
• Συρρίκνωση των αιμορροΐδων, αντί για αφαίρεση και απομάκρυνσή τους. Με αυτό τον τρόπο προφυλάσσεται η δομή του πρωκτικού καναλιού
• Διασφάλιση της προστασίας του δέρματος στον πρωκτό, διατήρηση ανέπαφων των βλεννογόνων και του σφιγκτήρα, καθώς και αποτροπή κάθε ενδεχομένου ακράτειας ή άλλων επιπλοκών
• Τόνωση του υποκείμενου ιστού και βοήθεια στην ανάπτυξη νέου συνδετικού ιστού
• Αποτελεσματικότητα τόσο στα πρώιμα όσο και στα προχωρημένα στάδια της νόσου

Φωτογραφία: iStock