Τι συμβαίνει στις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ με το ιδιοκτησιακό των φαρμακείων

της Μαρίας Τσιλιμιγκάκη

Το ιδιοκτησιακό συζητήθηκε ήδη στο διοικητικό συμβούλιο του Πανελληνίου Φαρμακευτικού Συλλόγου δεδομένου ότι οι Θεσμοί πιέζουν για την εισαγωγή ιδιωτικών κεφαλαίων στον κλάδο. Οι φαρμακοποιοί αντιδρούν σε αυτό και αντιπροτείνουν το γερμανικό πρότυπο κατά το οποίο το πλειοψηφικό πακέτο (τουλάχιστον 51%) κατέχουν πτυχιούχοι φαρμακοποιοί.

Σύμφωνα με στοιχεία από τον Πανελλήνιο Φαρμακευτικό Σύλλογο, μόνο το 3% από τα 150.000 φαρμακεία των χωρών της ΕΕ ανήκουν σε αλυσίδες, την ώρα που σε 12 χώρες της Ευρωζώνης φαρμακοποιοί η συνεταιρισμοί αυτών κατέχουν φαρμακείο.

Αποκλειστικό δικαίωμα να κατέχουν φαρμακείο έχουν οι φαρμακοποιοί ή συνεταιρισμοί τους, σε Αυστρία, Κύπρο, Δανία, Φινλανδία, Γαλλία, Ελλάδα, Ιταλία, Λετονία, Λιθουανία, Λουξεμβούργο, Σλοβενία, Ισπανία, Γερμανία. Ενώ στην Γερμανία ο κάθε φαρμακοποιός μπορεί να έχει και δύο «παραρτήματα» του φαρμακείου του στον ίδιο δήμο.

Σε Αγγλία, Κροατία, Ουγγαρία, Ιρλανδία, Μάλτα, Ολλανδία Πολωνία, Πορτογαλία, ισχύει ότι οποιοδήποτε φυσικό ή νομικό πρόσωπο μπορεί να έχει φαρμακείο, αλλά με διευθυντή ή τη συμμετοχή φαρμακοποιού. Και σε Βέλγιο, Βουλγαρία, Τσεχία, Νορβηγία, Ρουμανία, Σλοβακία, Σουηδία, Ελβετία, Εσθονία (όπου το 80% των φαρμακείων ανήκει σε δύο μεγάλες αλυσίδες), οποιοδήποτε φυσικό ή νομικό πρόσωπο μπορεί να κατέχει φαρμακείο.

Να θυμίσουμε ότι 2009, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΔΕΕ) με απόφαση περί ιδιοκτησίας-διαχείρισης Φαρμακείων Κρατών-Μελών Ε.Ε.αποφάσισε ότι η απαγόρευση μεν που επιβάλλεται σε μη φαρμακοποιούς -να διατηρούν και να εκμεταλλεύονται φαρμακείο ή να αποκτούν μερίδια συμμετοχής σε εταιρίες εκμεταλλεύσεως φαρμακείων- συνιστά περιορισμό στην ελευθερία εγκαταστάσεως και στην ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων, ωστόσο ο περιορισμός αυτός δύναται να δικαιολογηθεί από τον σκοπό της εγγύησης του ασφαλούς και με ποιοτικά εχέγγυα εφοδιασμού του πληθυσμού με φάρμακα.