Σεισμός Τουρκία – Συρία: Τι προκαλεί αιφνίδιο θάνατο μετά τη διάσωση;

Η Ζεϊνέπ επιβίωσε κάτω από τα ερείπια μετά τον καταστροφικό σεισμό στη Συρία και την Τουρκία για περισσότερες από 100 ώρες. Το σπίτι της κατέρρευσε εγκλωβίζοντας την, ενώ οι διασώστες κατάφεραν τελικά μετά από σχεδόν 4 μέρες να την απεγκλωβίσουν.

Το ιατρικό δελτίο τύπου, που εκδόθηκε στις 10 Φεβρουαρίου από την οργάνωση ISAR Germany (διεθνής ομάδα Έρευνας και Διάσωσης), ανέφερε πως «Η γυναίκα είναι σε σχετικά καλή κατάσταση, με δεδομένες τις συνθήκες».

Ωστόσο, λίγο μετά τη διακομιδή της σε νοσοκομείο η Ζεϊνέπ πέθανε.

«Στο δρόμο προς το νοσοκομείο, γελούσε», δήλωσε ο γιατρός επειγόντων περιστατικών Μπάστιαν Χερμπστ, ένας από τους γιατρούς της οργάνωσης ISAR που συμμετείχαν στη διάσωση γυναίκας.

Υπάρχουν πάνω από 120.000 λόγοι στους οποίους μπορεί να οφείλεται ο θάνατος της γυναίκας, τόνισε ο γιατρός. Ίσως είχε εσωτερικά τραύματα που οι διασώστες δεν εντόπισαν αμέσως.

«Ο θάνατος μετά τη διάσωση μπορεί να οφείλεται σε διάφορες αιτίες», τόνισε ο Χέρμπστ.

Υποθερμία

Η υποθερμία αποτελεί έναν από τους πρώτους λόγους που μπορεί να οδηγήσουν στον θάνατο μετά από μία διάσωση. Οι ιδιαίτερα χαμηλές θερμοκρασίες που επικρατούν στην περιοχή που έγινε ο σεισμός, συμβάλλουν στη συστολή των αιμοφόρων αγγείων των ατόμων που έχουν παγιδευτεί κάτω από τα συντρίμμια.

Με τη συστολή αυτή, το σώμα προσπαθεί – όσο είναι δυνατόν – να διατηρήσει τη θερμότητά του. Αφενός δηλαδή η θερμοκρασία πέφτει στα άκρα και στην επιφάνεια του δέρματος, από την άλλη το θερμό αίμα ρέει στο εσωτερικό του σώματος, εξασφαλίζοντας έτσι τη λειτουργία των οργάνων.

Η ανάρρωση της Ζεϊνέπ δεν ήταν απλή υπόθεση. «Έπρεπε να την κινήσουμε πολλές φορές για να καταφέρουμε να την ελευθερώσουμε», είπε ο Χέρμπστ. Μέσω αυτής της κίνησης, τα αιμοφόρα αγγεία ενδέχεται να διογκώθηκαν αφήνοντας το κρύο αίμα να κυκλοφορήσει στο εσωτερικό του οργανισμού της. Κι αυτό μπορεί να της προκάλεσε καρδιακές αρρυθμίες και τον επακόλουθο θάνατό της.

Βλάβη στους νεφρούς και κοιλιακή μαρμαρυγή

Η Ζεϊνέπ δεν αποκλείεται, όμως, να είχε υποστεί βλάβη στους νεφρούς, σύμφωνα με μια δεύτερη εκδοχή.

Αν και ήταν σε κατάσταση να κινήσει τα κάτω άκρα της, «τα πόδια της ήταν θαμμένα κάτω από πέτρες και ερείπια», είπε ο Χέρμπστ. Είναι, λοιπόν, πολύ πιθανόν ο ιστός στα πόδια της να έχει υποστεί βλάβη, με αποτέλεσμα ο οργανισμός της να προκαλέσει την έκκριση μυοσφαιρίνης, μιας πρωτεΐνης που είναι υπεύθυνη να μεταφέρει οξυγόνο στα μυϊκά κύτταρα, όταν ο ιστός τους τραυματίζεται.

Μόλις τα θύματα απελευθερώνονται από την πίεση του εγκλωβισμού και το αίμα αρχίσει να ρέει ξανά ανεμπόδιστα, ο οργανισμός μπορεί να πλημμυρίσει από τη μυοσφαιρίνη, η οποία ενδέχεται να οδηγήσει αύξηση του καλίου στον οργανισμό και σε νεφρική ανεπάρκεια. Η υπερβολική ποσότητα καλίου στον οργανισμό ενδέχεται με τη σειρά της να οδηγήσει σε κοιλιακή μαρμαρυγή (δεν είναι το ίδιο πράγμα με την κολπική μαρμαρυγή). Η κοιλιακή μαρμαρυγή είναι ένα είδος αρρυθμίας που εμποδίζει την καρδιά, να στέλνει αίμα στο υπόλοιπο σώμα.

Ο παράγοντας του στρες

Ο άνθρωπος που περιμένει τη διάσωσή του εκκρίνει τις ορμόνες του στρες, οι οποίες συμβάλλουν στη διατήρηση της λειτουργίας των οργάνων.

«Το έχουμε παρατηρήσει και στους ναυαγούς: Όταν δουν την ομάδα διάσωσης, δεν αφήνουν τον εαυτό τους να πνιγεί», λέει ο Χέρμπστ και προσθέτει πως οι ορμόνες του στρες διατηρούν τη λειτουργία των οργάνων του οργανισμού. Όταν, όμως, αυτές οι ορμόνες υποχωρούν μετά τη διάσωση, το κυκλοφορικό σύστημα ενδέχεται να καταρρεύσει απότομα.

Η Ζεϊνέπ, μάλιστα, αμέσως μετά τη διάσωσή της διαπίστωσε ότι έχασε τον άντρα και τα παιδιά της στον σεισμό.

«Ίσως όταν το συνειδητοποίησε να μειώθηκε η θέλησή της για ζωή. Δεν ξέρουμε», κατέληξε ο Μπάστιαν Χερμπστ.