Ποια είναι η “νόσος της καθιστικής ζωής” και με ποιον τρόπο μας απειλεί

  • Iatropedia
Πολλές έρευνες τα τελευταία χρόνια δείχνουν ότι “σκοτώνουμε σιγά-σιγά” τον εαυτό μας από τις υπερβολικές ώρες που περνάμε καθιστοί μέσα στην ημέρα. Ο αριθμός των προβλημάτων υγείας που σχετίζονται με την παρατεταμένη καθιστική εργασία (και τρόπο ζωής γενικότερα) ποικίλλουν από την παχυσαρκία και τις καρδιακές παθήσεις, μέχρι ακόμη και τον καρκίνο.

Τώρα, οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι πρέπει να σηκωνόμαστε από την καρέκλα, την πολυθρόνα και τον καναπέ τουλάχιστον δύο ώρες κατά τη διάρκεια της εργάσιμης ημέρας. Αλλά, για αρχή, ακόμα και το διάρκειας δύο λεπτών ανά μία ώρα περπάτημα να είναι αρκετό, τουλάχιστον σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη η οποία έδειξε ότι έστω και αυτή η άσκηση μειώνει την πιθανότητα πρόωρου θανάτου κατά 33%.

Οι υπερβολικές ώρες που ο μέσος άνθρωπος περνάει πλέον καθιστός τόσο στην εργασία του, όσο και στον ελεύθερο χρόνο του, περικλείει μια σωρεία προβλημάτων υγείας, η οποία συνοψίζεται στην έννοια της “νόσου της καθιστικής ζωής”.

Το πιο απλό “κόλπο” για να γλιτώσετε από τη νόσο της καθιστικής ζωής

Όσο είστε στην δουλειά σας, όπου πιθανόν να κάθεστε σε ένα γραφείο σχεδόν όλη την ημέρα, φροντίστε να πίνετε άφθονο νερό διαρκώς. Εκτός από τις διαπιστωμένες ευεργετικές ιδιότητες του νερού στην υγεία, τον μεταβολισμό και την εξωτερική σας εμφάνιση, θα είστε “υποχρεωμένοι” να σηκώνεστε συχνά-πυκνά για να πάτε μέχρι την τουαλέτα να ουρήσετε.

Οι ειδικοί εκτιμούν ότι ακόμα και αυτό το “πήγαινε-έλα” περπάτημα των 2-3 λεπτών ανά περίπου μία ώρα είναι ικανό να σας σας σώσει από τα συμπτώματα της νόσου της καθιστικής ζωής.ς.

Αλλά εάν η υγεία αποτελεί προτεραιότητα για σας, τότε θα πρέπει να αυξήσετε την σωματική σας άσκηση κάθε μέρα. Οι ερευνητές συνιστούν να περπατάτε συνολικά τουλάχιστον 2-4 ώρες την ημέρα. Σε αυτό τον χρόνο βέβαια συμπεριλαμβάνεται και το περπάτημα μέσα στο σπίτι για τις διάφορες οικιακές δουλειές κλπ!

http://blogs.webmd.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Εφηβική παχυσαρκία και υπέρταση πάνε μαζί

Τι είναι το “παράδοξο της παχυσαρκίας”;