Κραυγή απόγνωσης για τους ποδηλάτες στην Πτολεμαϊδα, από ανάπηρο ακτιβιστή: «Δεν θα συνηθίσω ποτέ τις χαμένες ζωές!»

Αφορμή για την οργισμένη ανάρτηση σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης του ανάπηρου ακτιβιστή Δημήτρη Αντωνίου στάθηκε η είδηση για το τραγικό δυστύχημα, που στέρησε τη ζωή σε δύο νεαρούς ποδηλάτες στην Πτολεμαϊδα, ενώ δύο ακόμη είναι σοβαρά τραυματισμένοι στο νοσοκομείο, αλλά και οι δεκάδες παρόμοιες ειδήσεις με τροχαία που βλέπουν καθημερινά το φως της δημοσιότητας.

«Για πολλούς είναι ακόμη μερικά νούμερα… Όμως δεν είναι! Είναι χαμένες ζωές… Είναι τα παιδιά μας… Μην αλλάζεις κανάλι ρε… μην πας στην επόμενη είδηση… δεν χρειάζεσαι τον Τούρκο για να πας σε πόλεμο… Έχεις ήδη έναν που κρατάει χρόνια.. και τον χάνεις…», αναφέρει ο νεαρός στην ανάρτησή του.

«Δεν θα συνηθίσω ποτέ τις χαμένες ζωές», λέει ο 29χρονος

Η είδηση με τους νεαρούς ποδηλάτες που έχασαν τη ζωή τους, ενώ οι φίλοι τους τραυματίστηκαν σοβαρά, ξύπνησε οδυνηρές μνήμες στον 29χρονο Δημήτρη Αντωνίου.

‘Εγραψε στον λογαριασμό του στο facebook:

«Μία γυναίκα έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου της, δύο νεαροί σκοτώθηκαν, ένας χαροπαλεύει, τρεις τραυματίστηκαν. ‘’Αχχ κρίμα τα παλικάρια’’… ‘’Απρόσεκτη οδηγός’’ ‘’Αμαν με αυτά τα τροχαία’’… και… Επόμενη είδηση…

Μου είχαν πει κάποιοι ‘’έμπειροι’’ να μην ελπίζω σε πολλά.. Αυτά για τα οποία φωνάζω εγώ σήμερα τα έχουν πει άλλοι πριν από μένα πολλές φορές και θα λέγονται και για πολλά χρόνια ακόμη. Δεν αλλάζει έτσι εύκολα η κακή μας νοοτροπία μου είπαν.

Πατάω τα πλήκτρα καθώς γράφω και μου έρχεται να τσιρίξω και να σπάσω τον υπολογιστή μου. Δεν το χωράει ο νους μου να έχουμε συνηθίσει πια σε αυτές τις τραγωδίες. Ανάθεμα μας αν είναι στην κουλτούρα μας να σκοτώνουμε τα παιδιά μας ! ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΝΟΥΜΕΡΑ ΡΕ αυτές οι χαμένες ζωές… Είναι τα παιδιά μας… Μην αλλάζεις κανάλι ρε… μην πας στην επόμενη είδηση… δεν χρειάζεσαι τον Τούρκο για να πας σε πόλεμο… ΕΧΕΙΣ ΗΔΗ ΕΝΑΝ που κρατάει χρόνια.. και τον χάνεις…

Τον χάνεις τον πόλεμο κάθε φορά που πιάνεις το κινητό σου ενώ οδηγείς ή όταν πατάς το γκάζι γιατί βιάζεσαι… Χάνεις τον πόλεμο όταν πιάνεις το χέρι του παιδιού σου και περνάς τον δρόμο με κόκκινο και όταν τα ανεβάζεις στη μηχανή σου χωρίς κράνος. ΌΠΟΥ ΝΑ’ ΝΑΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΑΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΕΙΔΗΣΗ. Κρατήσου λίγο ακόμη…

Δεν θα συνηθίσω ποτέ αυτές τις χαμένες ζωές. Ούτε και εσύ να το συνηθίσεις. Και δεν είναι κακό μερικές φορές να χαλάμε τη ζαχαρένια μας. Ας χύσουμε και μερικά δάκρυα για τα παλικαράκια που φύγαν και για τους γονείς μείναν πίσω. Ας σκεφτούμε τον πόνο και τη δυστυχία πίσω από αυτά τα νούμερα. Τότε ίσως να προσέξουμε περισσότερο την επόμενη φορά που θα πιάσουμε τιμόνι.»

Η προσωπική ιστορία του Δημήτρη Αντωνίου

Ο 29χρονος σήμερα, Δημήτρης Αντωνίου πριν 13 χρόνια τραυματίστηκε σοβαρά έξω από 7ο  Λύκειο Καλαμαριάς, όπου ως μαθητής συμμετείχε στην κατάληψη του σχολείου του. Βρισκόταν στο πεζοδρόμιο με δυο ακόμα φίλους του, όταν ένα αυτοκίνητο με μεγάλη ταχύτητα έχασε τον έλεγχο και έπεσε επάνω στους τρεις μαθητές.

Οι δυο τραυματίστηκαν ελαφρά, αλλά ο Δημήτρης υπέστη συντριπτικό κάταγμα στον αυχένα, ολική ρήξη νωτιαίου μυελού και αναγκάστηκε να γίνει ακρωτηριασμός του δεξιού χεριού του. Από τότε  συμμετέχει ενεργά και διοργανώνει δράσεις για τα δικαιώματα των αναπήρων.

Δείτε την ολόκληρη την ανάρτηση:

Διαβάστε επίσης:

“’Ελα στη θέση μου”, λένε τα άτομα με αναπηρία και παρκάρουν τα αμαξίδια τους σε θέσεις…parking!