Τι είναι η θυρεοειδίτιδα Hashimoto και τι σχέση έχει με τον υποθυρεοειδισμό

  • Ρούλα Τσουλέα
θυρεοειδίτιδα
Τι σημασία έχει η έγκαιρη διάγνωση της θυρεοειδίτιδας και από ποιες παθήσεις μπορεί να μας προστατεύσει.

Ορισμένες ασθένειες ή σύνδρομα φέρουν ένα κύριο όνομα. Από τα πιο διάσημα είναι το όνομα του Ιάπωνα Hakaru Hashimoto, ο οποίος το 1912 περιέγραψε κυτταρολογικά την ομώνυμη θυρεοειδίτιδα.

Στην Ιατρική όλες οι παθήσεις που τελειώνουν σε -ίτιδα δηλώνουν φλεγμονή. Υπάρχουν οξείες και χρόνιες φλεγμονές. Μερικές φορές οι χρόνιες φλεγμονές δεν γίνονται αντιληπτές, δηλαδή δεν συνοδεύονται από συμπτώματα. Μια τέτοια περίπτωση είναι η χρόνια θυρεοειδίτιδα τύπου Χασιμότο, η οποία στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων δεν έχει ιδιαίτερη κλινική εικόνα (δηλαδή συμπτώματα).

«Η διάγνωσή της γίνεται μετά από μια αιμοληψία, εάν βρεθούν υψηλά αντιθυρεοειδικά αντισώματα ενάντια σε ένα ένζυμο, την θυρεοειδική υπεροξειδάση (thyro per oxidase ΤΡΟ), ή ενάντια σε μια πρωτεΐνη, την θυρεοσφαιρίνη (thyroblobuline Τg)», εξηγεί ο ενδοκρινολόγος-διαβητολόγος-διατροφολόγος κ. Χάρης Κανδηλώρος, επιστημονικός συνεργάτης του νοσοκομείου Metropolitan General και των διαγνωστικών κέντρων HealthSpot.

Ισχυρές ενδείξεις παρέχονται επίσης από την εικόνα στο υπερηχογράφημα θυρεοειδούς, η οποία χαρακτηρίζεται από ανομοιογένεια του αδένα. Τέλος, η κυτταρολογική εξέταση ιστού που λαμβάνεται με παρακέντηση ή βιοψία επιβεβαιώνει την χρόνια θυρεοειδίτιδα με σημαντική παρουσία λεμφοκυττάρων. Εν τούτοις, «δεν είναι η κυτταρολογική εξέταση που θα κάνει τη διάγνωση», επισημαίνει.

Το μεγάλο ερώτημα, τονίζει, είναι σε τι χρησιμεύει να διαγνωστεί η θυρεοειδίτιδα, εφ’ όσον δεν προκαλεί συμπτώματα στον ασθενή. Μήπως αν γίνει η διάγνωσή της θα μπορέσει ο ενδοκρινολόγος να την θεραπεύσει; Υπάρχει αγωγή ανοσοκατασταλτική που θα σταματήσει την παράλογη παραγωγή αντισωμάτων που την προκαλεί;

Ο υποθυρεοειδισμός και η πολυοζώδης βρογχοκήλη

«Στα ερωτήματα αυτά η απάντηση είναι «όχι»», τονίζει ο ειδικός. «Ωστόσο τα αντιθυρεοειδικά αντισώματα συχνά “ερεθίζουν” το θυρεοειδή. Το αποτέλεσμα είναι μετά από κάποιο διάστημα να μην γίνεται πλέον σωστά η παραγωγή θυρεοειδικών ορμονών και να αναπτύσσεται υποθυρεοειδισμός. Ο υποθυρεοειδισμός προκαλεί συμπτώματα – και τότε ενδείκνυται πλέον η αγωγή με θυρεοειδικά σκευάσματα».

Επιπλέον, υπάρχει μια ακόμα πάθηση στην οποία μπορεί να οδηγήσει η χρόνια θυρεοειδίτιδα. Αυτή είναι η πολυοζώδης βρογχοκήλη. Κατ’ αυτήν, δημιουργούνται μετά από κάποιο χρονικό διάστημα μικρά μορφώματα (τα οζίδια) μέσα στον θυρεοειδή.

Κάποιο ή κάποια από αυτά μπορεί με τον καιρό να μεγαλώσει και να γίνει όζος. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστεί να γίνει διαδερμική παρακέντηση ή/και χειρουργική επέμβαση. «Πολύ σπάνια, αλλά πρέπει να το πούμε, επί εδάφους θυρεοειδίτιδας μπορεί να αναπτυχθεί και καρκίνος του θυρεοειδή», συνεχίζει ο κ. Κανδηλώρος.

Πώς σταματά η εξέλιξη

Πιθανή φαρμακευτική αγωγή ή διατροφικές συμβουλές για να μην εξελιχθεί η θυρεοειδίτιδα σε υποθυρεοειδισμό, εξετάζεται ανά περίπτωση από τον ενδοκρινολόγο ιατρό.

«Τα τελευταία χρόνια δημιουργείται η εντύπωση στον κόσμο ότι η θυρεοειδίτιδα “καλπάζει”, ιδίως στο γυναικείο πληθυσμό. Στην πραγματικότητα όμως μέχρι την τελευταία δεκαετία του περασμένου αιώνα ούτε η μέτρηση αντισωμάτων ήταν κοινή στην καθημερινή κλινική πρακτική, ούτε η διενέργεια υπερηχογραφημάτων. Συνεπώς μια εξήγηση είναι ότι πιθανόν να υπήρχε η πάθηση, αλλά να μην γινόταν η διάγνωση», τονίζει ο κ. Κανδηλώρος.

Τα σημαντικά σημεία, λοιπόν, που πρέπει να συγκρατήσουμε για την θυρεοειδίτιδα είναι τα εξής, καταλήγει:

  • Η θυρεοειδίτιδα είναι μια συχνή πάθηση στο γυναικείο πληθυσμό
  • Αυτή καθαυτή δεν έχει ενοχλητικά συμπτώματα
  • Η θυρεοειδίτιδα δεν μπορεί να ιαθεί, τα αντισώματα δεν μπορεί να πάψουν να παράγονται
  • Οι ασθενείς οφείλουν να παρακολουθούνται συχνά, προκειμένου να διαγνωστεί έγκαιρα τυχόν υποθυρεοειδισμός ή οζώδης βρογχοκήλη, που αποτελούν πιθανές επιπλοκές της θυρεοειδίτιδας.

Στα διαγνωστικά κέντρα ΗealthSpot του ομίλου HHG πραγματοποιούνται καθημερινά αιμοληψίες για εντοπισμό αντισωμάτων, και μέτρηση ορμονών, υπερηχογραφήματα θυρεοειδούς, και φυσικά παρακεντήσεις με κυτταρολογική εξέταση επιχρισμάτων, καταλήγει.

Φωτογραφία: iStock