Νόσος Πάρκινσον: «Αντίδοτο» ο χορός στα νοητικά προβλήματα που προκαλεί

Ο χορός μπορεί να σταματά την έκπτωση των νοητικών λειτουργιών που προκαλεί η νόσος Πάρκινσον, αναφέρουν επιστήμονες από τον Καναδά.

Σε μελέτη που πραγματοποίησαν διαπίστωσαν πως μπορεί ακόμα και να βελτιώνει τις νοητικές δεξιότητες σε μερικούς ασθενείς.

Η νοητική λειτουργία των ασθενών σχεδόν πάντοτε φθίνει καθώς εξελίσσεται η νόσος. Ο χορός όμως ως φαίνεται αποτελεί ισχυρό «αντίδοτο», λένε οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Γιορκ.

«Η κλασική εξέλιξη της νόσου Πάρκινσον είναι η επιδείνωση των νοητικών δεξιοτήτων μαζί με τα κινητικά συμπτώματα», δήλωσε ο επιβλέπων ερευνητής Dr. Joseph DeSouza,  αναπληρωτής καθηγητής Νευροεπιστήμης στο πανεπιστήμιο. «Μάλιστα μερικοί ασθενείς έχουν ήδη σημαντική διαταραγμένη νοητική λειτουργία την εποχή της διάγνωσης».

Τα νέα ευρήματα δημοσιεύθηκαν στην ιατρική επιθεώρηση Journal of Alzheimer’s Disease. Όπως γράφουν οι ερευνητές, η νόσος Πάρκινσον είναι η πιο συχνή νευροεκφυλιστική διαταραχή μετά τη νόσο Αλτσχάιμερ. Χαρακτηρίζεται από κινητικά και μη-κινητικά συμπτώματα, όπως η αλλαγή στον τρόπο βάδισης και η έκπτωση των νοητικών λειτουργιών.

Υπολογίζεται ότι τέσσερις στους πέντε ασθενείς θα εκδηλώσουν σοβαρά νοητικά προβλήματα καθώς θα εξελίσσεται η νόσος.

Προγενέστερες μελέτες είχαν δείξει ότι ο χορός μπορεί να βελτιώνει όχι μόνο την κινητική κατάστασή τους, αλλά και τη νοητική. Εν τούτοις, δεν είχαν διερευνηθεί οι μακροπρόθεσμες επιδράσεις του.

Η μελέτη

Για να διερευνήσουν το θέμα, οι ερευνητές του Γιορκ πραγματοποίησαν μελέτη με 43 πάσχοντες από νόσο Πάρκινσον που πήγαιναν μία φορά την εβδομάδα για μαθήματα χορού. Στη μελέτη συμμετείχαν ακόμα 28 ασθενείς, ανάλογης ηλικίας και φύλου, οι οποίοι δεν έκαναν καμία φυσική δραστηριότητα.

Τα μαθήματα χορού διαρκούσαν 75 λεπτά. Άρχιζαν πάντοτε με προθέρμανση σε καθιστή θέση. Ύστερα οι συμμετέχοντες έκαναν μερικές ασκήσεις μπαλέτου με υποστήριξη. Ακολούθως ασχολούνταν με διάφορους χορούς. Μάλιστα, μία υποομάδα εξ αυτών διδάχθηκαν μία συγκεκριμένη χορογραφία.

Οι ερευνητές παρακολούθησαν επί έξι χρόνια τους εθελοντές τους, υποβάλλοντάς τους στο μεσοδιάστημα σε εξετάσεις και τεστ. Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβανόταν η αξιολόγηση των νοητικών δεξιοτήτων τους.

Τα ευρήματα

Κατά την έναρξη της μελέτης, οι ασθενείς με Πάρκινσον που χόρευαν είχαν χειρότερη ικανότητα βαδίσεως απ’ ό,τι οι ασθενείς που διήγαγαν καθιστική ζωή.

Δύο χρόνια αργότερα, όμως, η κινητικότητά τους υπερτερούσε σημαντικά. Επιπλέον, οι νοητικές δεξιότητές τους ήταν πολύ καλύτερες απ’ ό,τι στους ασθενείς οι οποίοι δεν χόρευαν.

Ανάλογα ευρήματα υπήρχαν και στα τέσσερα χρόνια. Στα έξι χρόνια, οι ασθενείς που ακόμα χόρευαν δεν ήταν αρκετοί, ώστε να εξαχθεί συνολικό συμπέρασμα. Ωστόσο όσοι συνέχιζαν, ακόμα είχαν βελτιωμένες νοητικές λειτουργίες.

«Το εύρημα ότι ο χορός μπορεί να σταματήσει για τουλάχιστον 6 χρόνια την περαιτέρω μείωση των νοητικών δεξιοτήτων είναι πολύ σημαντικό», τόνισε ο Dr. DeSouza. «Δεν μπορούμε να διορθώσουμε τις βλάβες που υφίσταται ο εγκέφαλος από τη νόσο Πάρκινσον. Ο χορός όμως ενδέχεται να επιβραδύνει σημαντικά την εξέλιξή τους».

Φωτογραφία: iStock