Αισιοδοξία για τον μεταστατικό καρκίνο κεφαλής ή τραχήλου

Ενδιάμεσα Αποτελέσματα Μελέτης Φάσης 3 KEYNOTE-048

Το pembrolizumab είναι η πρώτη ανοσοθεραπεία (anti-PD1 παράγοντας) που επιτυγχάνει αύξηση της συνολικής επιβίωσης ως θεραπεία 1ης γραμμής σε ασθενείς με  υποτροπιάζοντα ή μεταστατικό καρκίνο κεφαλής ή τραχήλου. Πρόκειται για ένα εξανθρωποποιημένο μονοκλωνικό αντίσωμα, το οποίο δρα αυξάνοντας την ικανότητα του ανοσοποιητικού συστήματος του ανθρώπου να εντοπίζει και να καταπολεμά τα νεοπλασματικά κύτταρα. Το pembrolizumab εμποδίζει την αλληλεπίδραση μεταξύ του PD-1 και των συνδετών του (των PD-L1 και PD-L2) ενεργοποιώντας έτσι τα Τ- λεμφοκύτταρα γεγονός που μπορεί να έχει επίδραση τόσο στα  νεοπλασματικά αλλά και τα υγιή κύτταρα.

Τα αποτελέσματα

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα ενδιάμεσης ανάλυσης από τη μελέτη Φάσης 3 KEYNOTE-048, τα οποία παρουσιάστηκαν στο πρόσφατο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Παθολογικής Ογκολογίας (ESMO 2018):

Η χορήγηση του pembrolizumab βελτίωσε στατιστικά σημαντικά τη συνολική επιβίωση σε σχέση με την καθιερωμένη θεραπεία τόσο ως μονοθεραπεία όσο και σε συνδυασμό με χημειοθεραπεία ως θεραπεία 1ης γραμμής σε ασθενείς με  υποτροπιάζοντα ή μεταστατικό καρκίνο κεφαλής ή τραχήλου.

§  Το όφελος στη συνολική επιβίωση παρατηρήθηκε στη μονοθεραπεία με pembrolizumab στους ασθενείς  που είχαν  έκφραση του βιοδείκτη PD-L1 με CPS≥20 και CPS≥1, ενώ στον συνδυασμό pembrolizumab με χημειοθεραπεία στο σύνολο των ασθενών.

Πιο συγκεκριμένα:

Η μονοθεραπεία με pembrolizumab βελτίωσε τη συνολική επιβίωση κατά 39% σε ασθενείς με έκφραση του βιοδείκτη PD-L1 με CPS ≥20 και κατά 22% σε ασθενείς  με CPS≥1 σε σχέση με τους ασθενείς που έλαβαν την καθιερωμένη θεραπεία (χημειοθεραπεία).

Αντίστοιχα, η χορήγηση pembrolizumab σε συνδυασμό με χημειοθεραπεία (σισπλατίνη ή καρβοπλατίνη μαζί με 5-φθοριοουροκίλη) βελτίωσε τη συνολική επιβίωση κατά 23% σε σχέση με τους ασθενείς που έλαβαν την καθιερωμένη θεραπεία ανεξαρτήτως έκφρασης του βιοδείκτη PD-L1.

Στην τελική ανάλυση θα διερευνηθεί η συγκριτική αποτελεσματικότητα της συνδυαστικής θεραπείας pembrolizumab με χημειοθεραπεία στον πληθυσμό με CPS≥20 και CPS≥1 και η μονοθεραπεία με pembrolizumab στο συνολικό πληθυσμό.

Στη συγκεκριμένη ενδιάμεση ανάλυση, η οποία βασίζεται σε ένα προκαθορισμένο αλγόριθμο ελέγχου, αποδείχθηκε η μη κατωτερότητα της μονοθεραπείας σε σχέση με την καθιερωμένη χημειοθεραπεία.

Με τα έως σήμερα δεδομένα, όπως προκύπτουν από τη μελέτη Φάσης 3 KEYNOTE-048 δεν υπάρχουν νέα ζητήματα ασφάλειας από τη χορήγηση του pembrolizumab.