Μοναξιά: Μήπως τελικά είναι επιλογή;

Tης: Τόνιας Γερακάρη*

Από τη μια οι τεράστιες οικονομικές πιέσεις, και από την άλλη οι δυσκολίες στις σχέσεις έχουν κάνει τα τελευταία χρόνια τις γιορτές μια περίοδο που πολλοί θα προτιμούσαν να αποφύγουν.

«Θα ήθελα να κοιμηθώ γύρω στις 20 Απριλίου και να ξυπνήσω στις 10 Μαΐου» μου έλεγε πρόσφατα μια χωρισμένη κυρία με ενήλικα παιδιά που ζουν στην Αμερική.

«Γιατί;» τη ρώτησα.

«Γιατί στις γιορτές η μοναξιά μου γίνεται πιο μεγάλη,» μου εξήγησε.

Τι είναι όμως αυτή η μοναξιά που τόσο κόσμο κάνει να υποφέρει; Για μένα ο τέλειος τρόπος για να περιγράψω τη μοναξιά είναι η διαφήμιση ενός Γερμανικού σουπερμάρκετ που είδα πρόσφατα. Σ΄αυτή, πρωταγωνιστεί ένας παππούς που ζει μόνος του σε ένα όμορφο, στολισμένο σπίτι. Καθώς οι γιορτές πλησιάζουν και τα παιδιά του τον ενημερώνουν ότι δεν θα μπορέσουν να είναι μαζί του, εκείνος σκαρφίζεται ένα τρόπο για να έρθουν κοντά του με το ζόρι – τους στέλνει ειδοποίηση ότι πέθανε. ‘Ολοι μαζεύονται για την κηδεία του και ξαφνικά, εμφανίζεται μπροστά τους ολοζώντανος και τους λέει «πώς αλλιώς θα σας έφερνα;» Αυτή, για μένα, είναι η απόλυτη μοναξιά.

Μοναξιά μπορεί να νιώθει κανείς επειδή δεν έχει ανθρώπους για να κάνει πράγματα μαζί τους. Μοναξιά μπορεί επίσης να βιώνει κάποιος που ενώ βρίσκεται με άλλους ανθρώπους, δεν επικοινωνεί μαζί τους και δεν αισθάνεται καλά δίπλα τους. Μόνος είναι εκείνος που κάθεται στον καναπέ ενός άδειου σπιτιού.

Μόνος είναι όμως και εκείνος που κάθεται σε ένα τραπέζι γεμάτο ανθρώπους με τους οποίους δεν μπορεί να συνεννοηθεί και δίπλα στους οποίους νιώθει άσχημα.

‘Οταν λοιπόν μιλάμε για την περίφημη μοναξιά των γιορτών, αναφερόμαστε σε τουλάχιστον δύο διαφορετικές καταστάσεις. Είτε σε άτομα που δεν έχουν συγγενείς ή φίλους κοντά τους και επομένως περνάνε τις γιορτές μόνοι τους. Είτε σε άτομα που ενώ έχουν κάποιους κοντά τους, δεν νιώθουν καλά μαζί τους και άρα αισθάνονται μόνοι.

Μοναξιά: Μια δυσάρεστη συναισθηματική κατάσταση

Η μοναξιά, είτε στη μια της έκφανση είτε στην άλλη, είναι μια βαριά και δυσάρεστη συναισθηματική κατάσταση – και γίνεται ακόμα βαρύτερη τις ημέρες των γιορτών για τις οποίες μας έχουν καλλιεργηθεί τόσο υπερβολικές προσδοκίες.

Ωστόσο, η μοναξιά δεν είναι μια «αρρώστια» που από κάπου κολλήσαμε. Είναι απόρροια της όλης νοοτροπίας και του τρόπου ζωής μας. Σε κάποιο βαθμό, η μοναξιά είναι επιλογή. Μπορούμε να επιλέξουμε να ζούμε με τέτοιο τρόπο ώστε να μην υποφέρουμε από μοναξιά.

Ας αρχίσουμε λοιπόν να βλέπουμε πιο ενεργητικά τη μοναξιά. Αντί να παραπονιόμαστε διαρκώς ότι κανείς δεν μας καταλαβαίνει, φέτος ας αποφασίσουμε να πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας και να νικήσουμε τη μοναξιά μας.

Πώς; Ακολουθούν κάποιες ιδέες.

Θα μπορούσαμε, λοιπόν,

• Να φροντίσουμε να έχουμε αληθινή επικοινωνία με τους φίλους μας (τουλάχιστον με εκείνους που εμπιστεύομαστε περισσότερο)
• Να γνωρίσουμε νέα άτομα και να καλλιεργήσουμε σχέσεις μαζί τους. Ειδικά αν οι υπάρχουσες σχέσεις μας δεν είναι ικανοποιητικές (και προφανώς δεν είναι αν νιώθουμε μοναξιά), τότε είναι ανάγκη να δημιουργήσουμε νέες φιλίες. ‘Ενας καλός τρόπος γι΄αυτό είναι να γραφτούμε σε κάποιο σύλλογο ανάλογο με τα ενδιαφέροντα μας (πχ. λέσχη φωτογραφίας, ομάδα ανάγνωσης βιβλίου, κλπ). Επίσης, στο διαδίκτυο υπάρχουν κλαμπ επικοινωνίας που οργανώνουν δραστηριότητες και φέρνουν κοντά ανθρώπους με παραπλήσια ενδιαφέροντα.

Φέτος ας κάνουμε το σπουδαιότερο δώρο στον εαυτό μας – ας τον γλιτώσουμε από τη μοναξιά. Μπορούμε να φτιάξουμε μια ικανοποιητική ζωή με ουσιαστικές σχέσεις – αρκεί να αποφασίσουμε να δουλέψουμε γι΄αυτό.

*Η Τόνια Γερακάρη είναι Σύμβουλος ανθρωπίνων σχέσεων