Διατροφικές διαταραχές: Πώς συνδέονται με την παιδική ηλικία, ποιος ο ρόλος της οικογένειας

Υποστηρικτικοί γονείς. Τακτικό πρόγραμμα στο σπίτι. Ανακουφιστικές πεποιθήσεις. Ισχυροί δεσμοί με την κοινότητα. Οι θετικές αυτές επιρροές στην παιδική ηλικία μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο ενός φοιτητή να αναπτύξει διατροφική διαταραχή, ακόμη και όταν αντιμετωπίζει κάποιες αρνητικές εμπειρίες, σύμφωνα με μια νέα μελέτη.

Προηγούμενες μελέτες έχουν συνδέσει την κακοποίηση και την παραμέληση των παιδιών με μεγαλύτερο κίνδυνο διατροφικών διαταραχών, όπως η υπερφαγία, η βουλιμία και η ανορεξία, σύμφωνα με τους ερευνητές.

Ωστόσο, αυτά τα νέα ευρήματα δείχνουν ότι ισχύει και το αντίθετο: μια ευτυχισμένη και ασφαλής παιδική ηλικία μπορεί να προστατεύσει ένα παιδί από μελλοντικές διατροφικές διαταραχές.

«Διαπιστώσαμε ότι οι θετικές ή ευνοϊκές εμπειρίες της παιδικής ηλικίας είχαν προστατευτική επίδραση έναντι των διαταραχών της διατροφής», ανέφερε σε δελτίο Τύπου ο ερευνητής Craig Johnston, πρόεδρος του τμήματος υγείας και ανθρώπινης απόδοσης του Πανεπιστημίου του Χιούστον.

«Ακόμη και σε περιπτώσεις όπου οι φοιτητές είχαν πολλές αρνητικές εμπειρίες στην παιδική τους ηλικία, οι θετικές εμπειρίες της παιδικής ηλικίας μείωσαν τον αντίκτυπό τους σε σχέση με τις ανθυγιεινές διατροφικές συμπεριφορές», πρόσθεσε ο Johnston.

Οι διατροφικές διαταραχές επηρεάζουν σχεδόν το 80% των φοιτητών, καθώς αυτοί οι νέοι ενήλικες αρχίζουν να αναπτύσσουν τις δικές τους ανεξάρτητες διατροφικές συνήθειες, ανέφεραν οι ερευνητές σε σημειώσεις.

«Προηγούμενες μελέτες έχουν εξετάσει πώς οι δυσμενείς και οι θετικές εμπειρίες της παιδικής ηλικίας σχετίζονται με τις διατροφικές διαταραχές μεταξύ των φοιτητών, αλλά πολύ λίγες έχουν διερευνήσει πώς αυτές οι εμπειρίες αλληλεπιδρούν και μπορεί να επηρεάζουν συνεργικά τις διατροφικές διαταραχές», δήλωσε ο Johnston.

Για τη νέα μελέτη, οι ερευνητές εξέτασαν περισσότερους από 1.600 φοιτητές του Πανεπιστημίου του Χιούστον.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι θετικές και αρνητικές επιρροές της παιδικής ηλικίας επηρέαζαν πράγματι τον κίνδυνο των μαθητών να αναπτύξουν διατροφικές διαταραχές.

Οι μαθητές που διατρέχαν τον μεγαλύτερο κίνδυνο ανέφεραν δυσμενείς εμπειρίες στην παιδική τους ηλικία, λιγότερες θετικές εμπειρίες και τρέχουσα εμμονή με το βάρος και το σχήμα τους. Είχαν 63% αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν διατροφικές διαταραχές.

«Η πιο ισχυρή προστατευτική επίδραση παρατηρήθηκε όταν τα άτομα είχαν τόσο αρνητικές εμπειρίες στην παιδική ηλικία όσο και θετικές εμπειρίες, μειώνοντας τις διατροφικές διαταραχές κατά 20% έως 41%», δήλωσε ο Johnston.

Αυτά τα αποτελέσματα δείχνουν πόσο δραματικά μπορεί να επηρεάσει η οικογενειακή ζωή ενός παιδιού τη μελλοντική συμπεριφορά και τις συνήθειές του.

«Δεδομένου ότι οι εμπειρίες της παιδικής ηλικίας, τόσο οι καλές όσο και οι κακές, έχουν ισχυρή και διαρκή επίδραση στις διατροφικές συμπεριφορές, είναι σημαντικό να υποστηρίζουμε τις οικογένειες, τους φροντιστές, τους γείτονες και τους δασκάλους στη δημιουργία ενός ζεστού, φροντιστικού και μη εχθρικού περιβάλλοντος», ανέφερε η επικεφαλής ερευνήτρια Cynthia Yoon από το Εθνικό Πανεπιστήμιο Pusan της Νότιας Κορέας. «Αυτό, με τη σειρά του, μπορεί να συμβάλει στη μείωση των πιθανοτήτων οι φοιτητές να αναπτύξουν διαταραγμένες διατροφικές συμπεριφορές κατά τη διάρκεια των σπουδών τους», πρόσθεσε.

Η νέα μελέτη δημοσιεύεται στο περιοδικό Adversity and Resilience Science.