Ανορεξία, βουλιμία βλάπτουν την υγεία για πολλά χρόνια μετά την διάγνωση

Οι διαταραχές πρόσληψης τροφής, όπως η νευρογενής ανορεξία, η βουλιμία και η επεισοδιακή υπερφαγία, μπορούν να βλάπτουν την σωματική και την ψυχική υγεία των πασχόντων για πολλά χρόνια, αναφέρουν Βρετανοί επιστήμονες.

Σε μεγάλη μελέτη που πραγματοποίησαν διαπίστωσαν ότι οι διαταραχές αυτές σχετίζονται με ιδιαίτερα αυξημένο κίνδυνο εκδηλώσεως προβλημάτων υγείας που κυμαίνονται από τον διαβήτη και την κατάθλιψη έως την ηπατική ανεπάρκεια.

Ο κίνδυνος είναι ιδιαιτέρως αυξημένος κατά τον πρώτο χρόνο από τη διάγνωση. Παραμένει όμως υψηλός ακόμα και 10 χρόνια αργότερα, γράφουν στην ιατρική επιθεώρηση BMJ Medicine.

Τα ευρήματα αυτά υπογραμμίζουν την ανάγκη συνεχούς παρακολούθησης της υγείας των πασχόντων, τονίζουν οι ερευνητές.

Η μελέτη διεξήχθη σε 24.709 εθελοντές, ηλικίας 10 έως 44 ετών, οι οποίοι έπασχαν από διαταραχές πρόσληψης τροφής. Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ και άλλα ερευνητικά κέντρα συνέκριναν την υγεία τους με εκείνην 493.001 υγιών συνομηλίκων τους.

Από τι κινδυνεύουν τον πρώτο χρόνο…

Όπως διαπίστωσαν, κατά τον πρώτο χρόνο από τη διάγνωση οι πάσχοντες από διαταραχές πρόσληψης τροφής είχαν:

• Εξαπλάσιες πιθανότητες να εκδηλώσουν νεφρική ανεπάρκεια
• Σχεδόν επτά φορές περισσότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν ηπατοπάθεια
• Εξαπλάσιες πιθανότητες να αναπτύξουν οστεοπόρωση
• Διπλάσιες πιθανότητες καρδιακής ανεπάρκειας
• Τριπλάσιες πιθανότητες σακχαρώδους διαβήτη
• Επταπλάσιες πιθανότητες να διαγνωσθούν με κατάθλιψη
• Περισσότερες από 9 φορές περισσότερες πιθανότητες να βλάψουν τον εαυτό τους (αυτοτραυματισμοί)
• 14 φορές περισσότερες πιθανότητες να κάνουν απόπειρα αυτοκτονίας

Οι πάσχοντες από διαταραχές πρόσληψης τροφής διέτρεχαν επίσης υπερτετραπλάσιο κίνδυνο να πεθάνουν πρόωρα από κάθε αιτία. Είχαν επίσης πενταπλάσιες πιθανότητες να πεθάνουν από μη φυσικά αίτια, όπως η αυτοκτονία.

… και μακροπρόθεσμα

Δυστυχώς, παρά τη διάγνωση και τη θεραπεία μερικοί από αυτούς τους κινδύνους παρέμεναν σημαντικά υψηλότεροι καθώς περνούσαν τα χρόνια.

Παραδείγματος χάριν, ο κίνδυνος αναπτύξεως νεφρικής και ηπατικής νόσου ήταν 2,5 έως 4 φορές υψηλότερος μετά από 5 χρόνια. Ο δε κίνδυνος πρόωρου θανάτου ήταν 2-3 φορές υψηλότερος.

Δέκα χρόνια μετά την διάγνωση, οι εθελοντές με διαταραχές πρόσληψης τροφής εξακολουθούσαν να έχουν αυξημένη θνησιμότητα. Είχαν επίσης σχεδόν τριπλάσιες πιθανότητες να αυτοκτονήσουν.

Οι πιθανές αιτίες

Πώς μπορεί όμως οι διαταραχές πρόσληψης τροφής να επηρεάζουν τόσο πολύ την υγεία; Οι ερευνητές σημειώνουν στο άρθρο τους ότι η σωματική υγεία επηρεάζεται βαθιά από την ίδια την φύση των διαταραχών αυτών. Η νευρογενής ανορεξία, λ.χ., οδηγεί σε επικίνδυνη απώλεια βάρους και υποσιτισμό. Αντίστοιχα, η νευρογενής βουλιμία οδηγεί στην συνεχή πρόκληση εμέτων.

Επιπλέον, οι πάσχοντες συχνά έχουν υποκείμενα προβλήματα ψυχικής υγείας και συμπεριφορικά προβλήματα, που εντείνουν τις ψυχικές επιπτώσεις τους, προσθέτουν.

Οι συμμετέχοντες στη μελέτη έπασχαν από νευρογενή ανορεξία, νευρογενή βουλιμία, επεισοδιακή υπερφαγία ή άλλες αντίστοιχες διαταραχές.

Φωτογραφία: iStock