Το 2019 να είναι πραγματικά μια νέα αρχή

Παναγιώτης Γ. Χαλβατσιώτης, επίκουρος καθηγητής Παθολογίας – Διαβήτη, Β΄ Προπαιδευτική Παθολογική Κλινική – Μονάδα Έρευνας κια Διαβητολογικό Κέντρο Ιατρικής Σχολής, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Δεν μπορούμε να είμαστε περήφανοι πολίτες σε μια χώρα που ο εθνικός της πλούτος έχει υποθηκευθεί για ένα αιώνα, οι μισθοί φαντάζουν ως φιλοδώρημα για τις νέες γενιές, η πατρίδα αφαιμάσσεται από τις πιο δυναμικές και παραγωγικές ηλικίες και η επιχειρηματική δραστηριότητα τιμωρείται με υψηλή φορολόγηση και ασφαλιστικές εισφορές. Οι υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορεί να προσπαθούν να επιχαίρουν την κυβέρνηση για το υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα, αλλά αν δεν ανεβαίνει παράλληλα και το εισόδημα του μέσου πολίτη, τότε απλά το πλεόνασμα αφαιρεί από τις καταθέσεις το κεφάλαιο που μπορεί ίσως στο μέλλον να αποτελέσει την δεξαμενή για νέες επενδύσεις, όταν βέβαια βελτιωθούν οι συνθήκες.

Για να επιτευχθεί το πλεόνασμα αυτό αυξήθηκαν επίσης και τα απλήρωτα ληξιπρόθεσμα χρέη του δημοσίου που στερούν την πραγματική οικονομία από ρευστότητα. Τα μεγάλα κρατικά πλεονάσματα είναι αφαίρεση εισοδήματος από αυτούς που παράγουν και δημιουργούν κίνητρο για να σταματήσουν να παράγουν. Δεν γίνεται να σπείρεις και να περιμένεις να θερίσεις στη έρημο.

Μερίδιο στην εξέλιξη αυτή ίσως φέρουν και οι γραφειοκρατικές δημοσιονομικές αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης που εγκλωβίζουν τις οικονομίες των κρατών μελών με αυστηρές οδηγίες, παραβλέποντας όμως ότι η βασική αρχή της συνένωσης των λαών της Ευρώπης δεν είναι μόνο η επίτευξη οικονομικής σταθερότητας αλλά και η βελτίωση των συνθηκών ζωής των πολιτών. Είναι γνωστό ότι τα τελευταία χρόνια πολλά Ευρωπαϊκά κράτη θεωρητικά ξεπέρασαν ή βιώνουν σαν και εμάς οικονομική κρίση, την ίδια ώρα όμως που οι δείκτες της οικονομίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης εμφανίζουν θετικά πρόσημα. Αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος είναι η αύξηση της πολιτικής δύναμης των λαϊκιστών και των αντισυστημικών κομμάτων με χαρακτήρα πολλές φορές αντιευρωπαϊκό.

Περιμένω λοιπόν τη νέα χρονιά, επειδή πιστεύω στις αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ότι ο νέος πρόεδρος και το νέο Ευρωκοινοβούλιο να αναδιοργανώσουν τις προοπτικές λαμβάνοντας σαν πρώτιστη αξία την κοινωνική υπόσταση με τις υποχρεώσεις που απορρέουν για κάθε κράτος-μέλος και όχι τους δείκτες μιας πλασματικής οικονομικής ευμάρειας.

Οι Ευρωπαϊκές αρχές θα πρέπει να σέβονται τα Έθνη που θέλουν να συνενώσουν τις φωνές τους και τις προσπάθειές τους για ένα καλύτερο αύριο. Δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζονται σαν πληθυσμιακές καταναλωτικές ομάδες που οφείλουν να μάθουν να επιβιώνουν σε μεταλασσόμενες οικονομικές συνθήκες, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η τυχόν υποβάθμιση του επιπέδου διαβίωσης και το Εθνικό τους όραμα. Μόνο με τον τρόπο αυτό θα αναστραφεί το κλίμα που τώρα επενδύουν οι ευρωσκεπτικιστές και έχει απήχηση η υστερία των πολιτικών ακραίων κομμάτων.