Θρόμβωση: Ο σιωπηλός εχθρός που μπορεί να αντιμετωπιστεί

  • Iatropedia
Μια από τις σημαντικότερες αιτίες νοσηρότητας και θνησιμότητας στους ογκολογικούς ασθενείς αποτελεί η θρόμβωση. Η νόσος επιβαρύνει σημαντικά την ήδη δύσκολη καθημερινότητα τους, την ποιότητα ζωής τους, και έχει σημαντικές οικονομικές επιπτώσεις σε ασθενείς και σύστημα υγείας κυρίως λόγω της παρατεταμένης διάρκειας νοσηλείας που επιφέρει.

Σήμερα, θεωρείται ότι η θρόμβωση μπορεί να είναι η πρώτη κλινική εκδήλωση κακοήθειας στο 10% των ασθενών. Δηλαδή, στον 1 στους 10 ασθενείς που καταφεύγουν στο γιατρό και τους διαγιγνώσκεται ιδιοπαθής θρόμβωση μπορεί να συνυπάρχει και καρκίνος!

Τα παραπάνω στοιχεία ανακοινώθηκαν στο 14ο Πανελλήνιο Συνέδριο της Ελληνικής Αγγειολογικής Εταιρείας που διεξήχθη στην πρωτεύουσα.

Όπως ανέφερε στην ομιλία της η κ. Γεωργία Κουρλαμπά, Επιστημονικός Συνεργάτης- Βιοστατιστικός, Κέντρο Κλινικής Επιδημιολογίας & Έκβασης Νοσημάτων, «Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος» « η θρόμβωση επηρεάζει αρνητικά την πρόγνωση και την ήδη επιβαρυμένη ποιότητα ζωής των καρκινοπαθών και η αύξηση της συχνότητάς της αυξάνει αντίστοιχα και σημαντικά το κόστος για το σύστημα υγείας.»

Βάση στοιχείων οι ογκολογικοί ασθενείς έχουν από 2 έως 28 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να εμφανίσουν θρόμβωση, σε σύγκριση με τους μη καρκινοπαθείς.

Οι παράγοντες που σχετίζονται με υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης σε αυτούς τους ασθενείς είναι:

Παραμονή στο νοσοκομείο και χειρουργική επέμβαση

Παραμονή στο νοσοκομείο ακόμη και χωρίς χειρουργική επέμβαση

Ενεργός καρκίνος

Η πιο προφανής συνολική αύξηση του κινδύνου εμφάνισης παρατηρείται σε ασθενείς με:

Αιματολογική κακοήθεια (28-φορές αύξηση κινδύνου)

Καρκίνο πνεύμονα (22-φορές)

Καρκίνο γαστρεντερικού (20-φορές)

Καρκίνο με μακρινές μεταστάσεις (20-φορές)

Οι ασθενείς με μεταστατική νόσο έχουν 2-7 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να εμφανίσουν θρόμβωση μέσα σε 2 χρόνια από τη διάγνωση σε σχέση με αυτούς με εντοπισμένο καρκίνο, ενώ ο κίνδυνος αυτός είναι μεγαλύτερος τους πρώτους μήνες μετά τη διάγνωση του καρκίνου.

Επίσης, ο κίνδυνος αυξάνεται κατά πολύ με διάφορα χαρακτηριστικά του ασθενούς, όπως η αυξημένη ηλικία, η φυλή, το ιστορικό θρομβώσεων, ο αυξημένος αριθμός αιμοπεταλίων και η ταυτόχρονη παρουσία άλλων νοσημάτων.