Καρκινοπαθής ετών 33: «Θέλω να ζήσω αλλά μου στερούν τα φάρμακά μου»!!!

Στην Ελλάδα του 2012, στη χώρα της ακυβερνησίας και της κοινωνικής σύγχυσης για άλλη μια φορά την πληρώνουν οι ασθενείς καθώς ζουν μια ατελείωτη και απίστευτη ταλαιπωρία μια που χρειάζεται να πηγαίνουν από νοσοκομείο σε νοσοκομείο και από φαρμακείο σε φαρμακείο για να βρουν τα ακριβά φάρμακα που απαιτούνται για να κρατηθούν στη ζωή.

Συγκλονιστικές είναι δύο προσωπικές μαρτυρίες δύο γυναικών που ζουν το δικό τους Γολγοθά και παρουσιάσθηκαν με αφορμή τα προβλήματα που καταγράφονται τις τελευταίες ημέρες στον τομέα του φαρμάκου με τα φαρμακεία να βάζουν λουκέτο στις 23 Μαΐου και από κει και πέρα να κόβουν την πίστωση στον ΕΟΠΥΥ.

Πρόκειται για μαρτυρίες δύο νέων γυναικών 33 και 40 ετών αντίστοιχα, που αποκαλύπτουν πως τα άτομα με σοβαρότατες παθήσεις πρέπει να επιδίδονται σε ένα «κυνήγι για την ζωή τους» από νοσοκομείο σε νοσοκομείο και από φαρμακείο σε φαρμακείο, ώστε να εντοπίσουν τα απαραίτητα φάρμακα.

Και αυτό λόγω των σοβαρών ελλείψεων στα ιδιωτικά φαρμακεία και στα φαρμακεία των νοσοκομείων, αλλά και εξαιτίας της πρόσφατης υπουργικής απόφασης, η οποία βάζει εμπόδια στους ασθενείς προκειμένου να περιορισθεί η φαρμακευτική δαπάνη.

Και τα πολύ δύσκολα δεν ήρθαν ακόμη καθώς από 1ης Ιουνίου τα ιδιωτικά φαρμακεία δε θα μπορούν να διαθέτουν τα ακριβά φάρμακα για σοβαρές παθήσεις τα οποία οι ασθενείς θα πρέπει να προμηθεύονται μόνο από τα νοσοκομεία!

«Θέλω να ζήσω και πρέπει να ζήσω. Δεν είμαστε πειραματόζωα», είπε με τρεμάμενη φωνή η 40χρονη που πάσχει από καρκίνο και πρέπει κάθε τρεις εβδομάδες να υποβάλλεται σε χημειοθεραπεία με ένα συγκεκριμένο φάρμακο, το οποίο παρουσιάζει έλλειψη.

Η 40χρονη γύρισε τα περισσότερα νοσοκομεία της Αθήνας με τα πόδια για να βρει το φάρμακο, για να καταλήξει να το βρει με …μέσον σε κάποιο ιδιωτικό φαρμακείο. Από τότε χρειάζεται να ψάχνει κάθε φορά και άλλο σημείο για να το προμηθευτεί. Την τρίτη δόση του φαρμάκου την έλαβε από το φαρμακείο δημοσίου νοσοκομείου, αφού προηγουμένως κατέρρευσε, φωνάζοντας, κλαίγοντας και εκλιπαρώντας. Θα χρειαστεί άλλες 18 δόσεις…

Δύο φάρμακα, για την καρδιοπάθεια και την πνευμονοπάθεια από τις οποίες πάσχει, χρειάζεται μια 33χρονη για να επιβιώσει. Δεν παλεύει όμως μόνο με την ασθένειά της αλλά και με έναν απάνθρωπο κρατικό μηχανισμό που αποτελείται από άκαμπτους υπαλλήλους οι οποίοι δε σέβονται ούτε την ταλαιπωρία των ασθενών. Η 33χρονη κατά τη διάρκεια αναζήτησης των φαρμάκων της αντιμετώπισε και την απαράδεκτη συμπεριφορά των «λειτουργών» του συστήματος, που την έκαναν «μπαλάκι» από το φαρμακείο του ΕΟΠΥΥ στα φαρμακεία των νοσοκομείων και από το ένα νοσοκομείο στο άλλο.

Χρειάστηκε να πάρει άδεια από την δουλειά της τουλάχιστον 3 φορές μέσα σε λίγες ημέρες για να καταφέρει να τα εξασφαλίσει.

Στο φαρμακείο του ΕΟΠΥΥ , ενώ την είχαν διαβεβαιώσει πως, έστω και για τελευταία φορά, στα τέλη Απριλίου θα μπορούσε να λάβει και τα δύο φάρμακα, τελικώς μετά από μόλις δύο ημέρες, το αρνήθηκαν. Της έδωσαν μόνο το ένα φάρμακο και για το άλλο την παρέπεμψαν στο «Λαϊκό», με το επιχείρημα ότι είναι το κοντινότερο νοσοκομείο στο σπίτι της.

Όμως λύση δε βρέθηκε και εκεί καθώς ξανά την έστειλαν στο Γενικό Κρατικό, όπου βρίσκεται ο θεράπων ιατρός της. Η ιστορία δεν τελειώνει ούτε εδώ. Από το Γενικό Κρατικό την ξανάστειλαν στο «Λαϊκό», το οποίο και είχε επισκεφθεί ξανά αλλά βρήκε το φαρμακείο του νοσοκομείου κλειστό, φαινόμενο μάλλον γνώριμο στους κύκλους του ΕΣΥ!

Οι φαρμακοποιοί δυσκολεύονται να εξασφαλίσουν τα φάρμακα σοβαρών παθήσεων, όπως τα ονομάζουν, λόγω του υψηλού τους κόστους αλλά και επειδή οι φαρμακευτικές εταιρείες ζητούν μετρητά τα χρήματα τους, ενώ την ίδια ώρα τα ασφαλιστικά ταμεία δεν πληρώνουν λόγω έλλειψης ρευστού.