Ανδρέας Ξανθός: Νέο πλαίσιο συνεργασίας με τους ιδιώτες παρόχους

της Μαρίας Τσιλιμιγκάκη

«Δεν είμαστε σε περίοδο κανονικότητας. Το καταλαβαίνετε όλοι. Στη χώρα υπήρξε πολιτική αλλαγή και η απαίτηση της κοινωνίας ήταν να διεκδικηθεί μια άλλη θέση στην ΕΕ με διαφορετικές προτεραιότητες. Η εσωτερική υποτίμηση και η λιτότητα για εμάς έχουν τελειώσει. Τα αποτελέσματα τα ξέρουμε ειδικά στην Υγεία. Κατέρρευσε παταγωδώς η προηγούμενη μεταρρυθμιστική προσπάθεια.

Αποδιάργωσαν τις δομές, μετακύλησαν δυσβάσταχτο κόστος στους πολίτες, δημιούργησαν μια τεράστια δυσκολία στην λειτουργία της Υγείας (φάρμακο, διαγνωστικές, νοσοκομεία και Πρωτοβάθμια). Ειδικά η παρέμβαση στην πρωτοβάθμια ήταν η απόλυτη διάλυση.

Εμείς: Πρώτον θα διασφαλίσουμε την επιβίωση του συστήματος Υγείας επειδή είναι σε κίνδυνο λόγω των πολλών κακών παρεμβάσεων που έχουν οδηγήσει δομές στην κατάρρευσ.

Δεύτερον να υπάρξει αισθητή ανακούφιση στην καθημερινότητα του πολίτη και

Τρίτον θα γίνει μια σοβαρή αναδιοργάνωσης ενός συστήματος υγεάις που έκλεισε τον κύκλο του, έχει διαχρονικές στρεβλώσεις και παθογένειες που δεν μποούμε να υπερασπίζουμε. Ούτε να αναπολούμε τις εποχές αδιαφάνειας, προκλητής ζήτησης, διαφθοράς και εκμετάλλευσης του άρρωστου.

Η κοινωνία απαίτησε αλλαγή πορεία. Άλλες προτεραίτοτηες με βάση τα δημόσια αγαθά και τις κοινωνικές ανάγκες και την αποκατάσταση δικαίου στη χώρα μαζί με το πολιτικό ήθος.

Χρειαζόμαστε άλλο στόχο και τρόπο αν θέλουμε να διατηρήσουμε την πολιτική αξιοπιστία. Η πρόθεσή μας είναι να επιμείνουμε και να πούμε με όλους τους τρόπους ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί πολιτική που οδηγεί σε υγειονομική φτώχεια και αποκλεισμό. Αυτό απεικονίστηκε και στην συμφωνία με τους εταίρους στις 20 Φεβρουαρίου.

Ήδη υπάρχει μια προσπάθεια που θα βγει σύντομα σε διαβούλευση που θα είναι με μορφή υπουργικής απόφασης για την αντιμετώπιση των ανασφάλιστων. Είναι ντροπιαστικό να υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που στερούνται υγειονομική κάλυψη επειδή είναι ανασφάλιστοι. Είναι ζήτημα υγειονομικών στάνταρς μιας αναπτυγμένης χώρας αλλά είναι και ζήτημα δημοκρατίας.

Για την εικόνα στην Υγεία δεν χρειάζονται περιγραφές. Πρέπει κατά προτεραιότητα να στηριχτεί η δημόσια περίθαλψη για να προσφέρει αξιοπρεπείς υπηρεσίες στον κόσμο που δεν έχει άλλη επιλογή.

Θα χρειαστεί προφανώς και νέο πλαίσιο συνεργασίας με τον ιδιωτικό τομέα. Διότι όσο και να στελεχωθεί και οργανωθεί το δημόσιο σύστημα, δεν μπορεί αν καλύψει όλες τις ανάγκες. Αυτό επιδιώκουμε με τους παρόχους και την φαρμακοβιομηχανία. Υπάρχουν όμως αντικειμενικές δυσκολίες. Εντείνεται σήμερα μια πίεση που τείνει να οδηγήσει σε χρηματοπιστωτική ασφυξία. Πιστεύουμε ότι θα καταφέρουμε να ξεπεράσουμε την δυσκολία και θα σταματήσει να υπάρχει η αβεβαιότητα για το αύριο.

Εκτός από την ανακούφιση για τον κόσμο που θέλει ένα σχέδιο έκτακτης ενίσχυσης με ανθρώπινο δυναμικό, χρειάζεται και ένας νέος τρόπος πρόσβασης από τα Επείγοντα μέχρι την φροντίδα των ασθενών στους θαλάμους και τις ΜΕΘ.

Η σοβαρή παρέμβαση που εκκρεμεί είναι στην πρωτοβάθμια. Είναι η αχίλλειος πτέρνα της Υγείας. Διαχρονικά οι κυβερνήσεις έκαναν την επιλογή να μην υπάρξει σημαντική θέση στον δημόσιο τομέα και να εκχωρηθεί ο χώρος στην επενδυτική και λειτουργική παρέμβαση του ιδιωτικού τομέα. Τώρα δεν γίνεται διαφορετικά. Πρέπει να αναπροσαρμόσουμε το σύστημα. Θα κάνουμε σοβαρή τομή με πυρήνα τον οικογενειακό γιατρό, τα τοπικά ιατρεία της γειτονιάς, την ιδέα της ολιστικής αντιμετώπισης του άρρωστου, της διαχείρισης όλου του φάσματος από πρόληψη ως δράσεις αποκατάστασης.

Θα προχωρήσουμε σε διαρκεί διαβούλευση με τις πιο έντιμες, υγιείς και αποδοτικές δυνάμεις που έχει σήμερα η πατρίδα μας. Γιατί παρά την διαφθορά και την ανομία, υπάρχει και επιστημονικό προσωπικό με εμπειρία και γνώση και ανιδιοτέλεια και θέλουμε να συνεργαστούμε μαζί του ανεξάρτητα από κομματικές ταμπέλες. Δεν θα συνεχίσουμε την κομματοκρατεία και αναξιοκρατεία στον ευαίσθητο αυτό χώρο.

Εδώ ερχόμαστε στο θέμα της διοίκησης που είχε τέτοια χαρακτηριστικά. Χρειαζόμαστε νέο μοντέλο με μεγαλύτερη εκπροσώπηση των εργαζομένων, των ασθενών, των τοπικών κοινωνιών, με δημόσια λογοδοσία και θεσμούς κοινωνικού ελέγχου αλλά και με κουλτούρα δημοκρατικού προγραμματισμού τη Υγείας. Για να πείσουμε την κοινωνία ότι δεν συνεχίζονται οι πελατειακές σχέσεις και ο τοπικισμός. Είναι κρίσιμη μάχη για την ηθική αξιοπιστία του συστήματος.

Προφανώς η χρηματοδότηση του συστήματος είναι το πιο κομβικό θέμα. Πρέπει να είναι σαφές ότι η συζήτηση για μεταρρυθμίσεις δεν έχουν νόημα στο περιβάλλον κατάρρευσης και ασφυκτικής λιτότητας που ζούμε. Με 4,5% του ΑΕΠ δεν μπορεί να υπάρξει μεταρρύθμιση με ανταποδοτικότητα. Και πρέπει να αποκτήσουμε την ωριμότητα ως κοινωνία να βρούμε βιώσιμους τρόπους εγγυημένης χρηματοδότησης του πολύτιμου αγαθού της Υγείας. Παρέμβαση δηλαδή σε μηχανισμούς σπατάλης, καλύτερη αξιοποίηση του εξοπλισμού και του ανθρώπινου δυναμικού των δομών, την δυνατότητα συμπληρωματικών πηγών χρηματοδότησης αλλά κυρίως αφορά την πιο σημαντική μεταρρύθμιση που είναι η εδραίωση ενός συστήματις φορολογικής δικαιωσύνης χωρίς ασυλία στον πλούτο και όλοι θα συνεισφέρουν ανάλογα με τις πραγματικές του δυνατότητες.