Η ανατροφή των παιδιών είναι μια συνεχής διαδικασία αποφάσεων και επιλογών που διαμορφώνουν υπεύθυνους ενήλικες. Όταν όμως τα παιδιά μας μεγαλώσουν και γίνουν εκείνα γονείς, ο ρόλος μας πλέον, ως παππούδες και γιαγιάδες, αλλάζει ριζικά.
Αν και η αγάπη και η ανησυχία παραμένουν, η καθημερινή εμπλοκή με τη γονική μέριμνα πρέπει να προσαρμόζεται σε μια νέα δυναμική: να υποστηρίζουμε και να σεβόμαστε τις επιλογές των παιδιών και, κυρίως, να μην επεμβαίνουμε χωρίς λόγο.
- Διαβάστε επίσης: Οι παππούδες παχαίνουν τα παιδιά, σύμφωνα με νέα μελέτη
Σύμφωνα με τον παιδοψυχίατρο Μπέντζαμιν Κλας, που είναι επίσης πατέρας ενός μικρού παιδιού, οι παππούδες μπορεί να φαίνονται στους γονείς είτε υπερβολικά ανήσυχοι είτε λιγότερο προσεκτικοί, διαπιστώσεις που δημιουργούν εστίες έντασης.
Το σημαντικό είναι να κατανοήσουμε ότι οι ρόλοι έχουν αλλάξει και ότι η θέση μας είναι να στηρίζουμε και όχι να αντικαθιστούμε τους γονείς.
Πέντε κοινά λάθη από παππούδες και γιαγιάδες
- Αδυναμία αποδοχής των αλλαγών στα πρότυπα ανατροφής
Τα πρότυπα και οι πρακτικές ανατροφής εξελίσσονται με τον χρόνο. Ό,τι ίσχυε όταν μεγαλώναμε τα δικά μας παιδιά μπορεί να μην είναι εφαρμόσιμο σήμερα. Η κριτική ή η σύγκριση με το δικό μας παρελθόν μπορεί να δημιουργήσει ένταση. Αντίθετα, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε τη διαφορετικότητα των σύγχρονων γονεϊκών πρακτικών και να υποστηρίζουμε τις αποφάσεις των παιδιών μας. - Κατηγορία του συντρόφου του παιδιού
Οι παππούδες δεν πρέπει να βρίσκονται σε σύγκρουση με το παιδί τους λόγω του συντρόφου του. Οφείλουμε να σεβόμαστε και να αναγνωρίζουμε ότι η γονεϊκή ομάδα περιλαμβάνει και τον σύντροφο, απαραίτητα. Όταν θέλετε να κάνετε μια πρόταση, να απευθύνεστε στον κάθε γονέα ως μέρος της γονεϊκής μονάδας και ποτέ να μην παρακάμπτετε τον άλλο γονέα. - Απόδοση ευθυνών στους γονείς όταν το εγγόνι αντιμετωπίζει δυσκολίες
Τα εγγόνια συχνά περνούν φάσεις δυσκολιών ή κακής διάθεσης, και η αναζήτηση υπευθύνων δεν είναι παραγωγική. Οι παππούδες πρέπει να λειτουργούν ως υποστηρικτικό δίκτυο τόσο για το εγγόνι όσο και για τους γονείς του, ακούγοντας και προσφέροντας βοήθεια όταν ζητηθεί, χωρίς επικρίσεις ή συμβουλές που δεν έχουν ζητηθεί. - Μετατροπή της συζήτησης σε σύγκρουση
Θέματα όπως η παιδική υγεία, οι εμβολιασμοί ή οι συνήθειες πρέπει να συζητούνται με σεβασμό και σαφήνεια. Οι παππούδες μπορούν να εκφράσουν ανησυχία και προτάσεις, αλλά χωρίς να κυριαρχούν στη σχέση ή να προκαλούν αντιπαράθεση. Η δική μας στάση απέναντι στις συστάσεις υγείας, όπως οι εμβολιασμοί, πρέπει να αποτελεί καλό παράδειγμα. - Υπερβολική ανάμιξη ή παρέμβαση χωρίς να ζητηθεί
Όπως οι γονείς επιλέγουν τις μάχες τους, έτσι και οι παππούδες πρέπει να επιλέγουν προσεκτικά το πού καιτ το πώς θα παρέμβουν. Κάθε συμβουλή ή παρέμβαση πρέπει να γίνεται με μέτρο και μόνο όταν είναι πραγματικά απαραίτητο, με στόχο να ενισχυθεί η ανάπτυξη του παιδιού και η σχέση με την οικογένεια.
Συμβουλές για να γίνετε υποστηρικτικοί
- Σεβαστείτε τις αποφάσεις των παιδιών σας και αναγνωρίστε τη διαφορετική οπτική τους.
- Προσφέρετε αγάπη και υποστήριξη χωρίς να επικρίνετε ή να επιβάλλετε τη γνώμη σας.
- Εστιάστε στην υποστήριξη του παιδιού και των γονέων, όχι στην ανάδειξη λαθών ή στη σύγκριση με το παρελθόν.
- Συζητήστε ζητήματα υγείας ή ανατροφής με σεβασμό και διακριτικότητα.
- Επιλέξτε προσεκτικά πού θα παρέμβετε, θυμόμενοι ότι η υπερβολική ανάμιξη μπορεί να δημιουργήσει ένταση.
Η βασική αρχή είναι ότι οι παππούδες έχουν τώρα έναν διαφορετικό ρόλο: να παρατηρούν, να στηρίζουν και να ενισχύουν τη γονεϊκή προσπάθεια. Όσο περισσότερο αναγνωρίζουν και σέβονται τις επιλογές των παιδιών τους, τόσο πιο δυνατή και αρμονική γίνεται η οικογενειακή σχέση, συμβάλλοντας στην ψυχική υγεία και την ανάπτυξη των εγγονιών.
Φωτογραφία: istock