Ο 48χρονος Πιέρ Κουζέιν, ο οποίος κατάγεται από την Γαλλία, πάσχει από τη νόσο του Πάρκινσον και αποφάσισε, όπως λέει, να μην αποτελεί πλέον «βάρος» στα αγαπημένα του πρόσωπα
Ο ίδιος ζήτησε ενεργό βοήθεια για να πεθάνει σήμερα, Πέμπτη 24 Απριλίου 2025 στο Βέλγιο, όπου προβλέπεται η «αποποινικοποίηση πράξεων φροντίδας».
Πάσχοντας από μια πρώιμη μορφή της νόσου, ο 48χρονος, επέλεξε να λάβει την «τελική θεραπεία» στις Βρυξέλλες, αφού πρώτα αφηγήθηκε την μελετημένη απόφαση, μετά από δέκα χρόνια ταλαιπωρίας.
«Η νόσος του Πάρκινσον μου πήρε πολλά, αλλά όχι το χιούμορ μου. Ζω το καλύτερο τέλος της ζωής μου», είπε ο Πιέρ.
«Αισθάνομαι καλά, αισθάνομαι υπέροχα από ηθικής άποψης. Νιώθω ήσυχος με την ικανότητα να πατάω το κουμπί στοπ όποτε θέλω. Είναι φανταστικό. Λαμβάνω μηνύματα και πράξεις αγάπης, υποστήριξης και προσοχής», είπε στην τελευταία του συνέντευξη ο 48χρονος.
Αναφορικά με το πώς ανακάλυψε ότι πάσχει από τη νόσο είπε: «Το ιατρικό ταξίδι είναι στην πραγματικότητα πολύ απλό και δυστυχώς πολύ διαφορετικό από άλλα. Δηλαδή, πριν τα 39, άρχισα να έχω ένα ελαφρύ τρέμουλο. Αλλά επειδή δεν ήμουν ακόμη 40, ο γιατρός δεν πήγε αμέσως στη διάγνωσης βιολογικής νόσου του Πάρκινσον».
«Πριν από τα Χριστούγεννα, πριν από τα 40α γενέθλιά μου, διαγνώστηκα με τη νόσο του Πάρκινσον. Είναι ένα χαστούκι στο πρόσωπο, είναι πολύ συντριπτικό. Πολύ γρήγορα, κάλεσα την οικογένειά μου για βοήθεια και με στήριξαν ένα σωρό κόσμο. Πίσω από αυτό βρίσκεται η παρακολούθηση στο CHR, η πρακτική του προσαρμοσμένου αθλητισμού», συνέχισε.
«Οι θεραπείες που έκανα δεν ήταν αποτελεσματικές»
Υποστηρίζοντας την απόφασή του για τον υποβοηθούμενο θάνατο, o Πιερ τόνισε: «Η νόσος του Πάρκινσον είναι στην πραγματικότητα μια ανίατη, νευροεκφυλιστική ασθένεια. Συνήθως το αντισταθμίζουμε με φάρμακα, πράγματα που είναι λίγο πιο σοβαρά, είτε πρόκειται για βαθιά εγκεφαλική διέγερση, διαδερμικές αντλίες κ.λπ.
Και το πρόβλημα ήταν ότι οι διάφορες θεραπείες δεν ήταν αποτελεσματικές. Από εκεί λοιπόν, κατευθυνόμουν σε έναν τοίχο, με την πιθανότητα να καταλήξω κατάκοιτος σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου σε νευροθάλαμο. Και κάπου πρέπει να αποχαιρετήσω τους αγαπημένους μου σε ένα σκηνικό που ήταν πολύ λιγότερο ευχάριστο από εκεί, με τον βόρειο ήλιο».
Ο ίδιος λέει ότι τον στήριξαν ο ψυχολόγος και ο ψυχίατρος του και άρχισε να παίρνει τις πρώτες αποφάσεις.
«Κοίταξα τους βελγικούς κανονισμούς. Και σιγά σιγά οι Βέλγοι γιατροί επικυρώνουν τις προϋποθέσεις που περιλαμβάνονται στο κείμενο του νόμου. Είχα μια επικύρωση με έναν νευρολόγο στο Kortrijk, έναν ψυχίατρο και έναν γενικό ιατρό. Η κατάσταση στο Βέλγιο προβλέπει την αποποινικοποίηση μιας πράξης φροντίδας».
Τα φάρμακά του για το Πάρκινσον δεν λειτουργούσαν αρκετά, επομένως δεν μπορούσαν να σταματήσουν την εξέλιξη της νόσου. «Δεν είμαι πλέον σε θέση να πλυθώ, δεν είμαι πλέον σε θέση να ντυθώ, δεν μπορώ πλέον να τραφώ. Για μένα, δεν υπήρχε περίπτωση να φτάσω σε αυτό το άκρο», λέει για την απόφασή του.
«Όταν αρχίζεις να μην μπορείς πια να οδηγείς και να δουλεύεις, γίνεται περίπλοκο. Δεν ένιωθα πλέον ικανός να εκτελέσω τις αποστολές που ήταν μόνο δικές μου. Οπότε είμαι εκτός δουλειάς εδώ και δύο χρόνια. Κάναμε ακόμη και πάρτι αποχώρησης».
«Στις 24 Απριλίου, θα γιατρευτώ από τη νόσο του Πάρκινσον. Τουλάχιστον, έτσι νιώθω. Είμαι στη μέση μιας κρίσης Πάρκινσον», αναφέρει στην τελευταία του συνέντευξη.
Ο 48χρονος Pierre, φρόντισε κάθε λεπτομέρεια, όπως νομικά έγγραφα, άδειες για την καύση της σορού του, ειδοποιητήρια για τον θάνατό του. Και εκμεταλλεύτηκε κάθε στιγμή για να ζήσει όπως ήθελε: «Φαγητό με φίλους, κουβέντες, μοίρασμα. Όλα αυτά έγιναν με τη βοήθεια των φίλων μου, της αγάπης μου και όλων όσων στάθηκαν στο πλευρό μου» λέει ο ίδιος.
Η «οικογένεια» αυτή με τα αγαπημένα του πρόσωπα θα τον συνοδεύσει στο τελευταίο του ταξίδι. Ένα κομβόι αυτοκινήτων έχει ήδη ξεκινήσει με το πρώτο φως της ημέρας από τη Λιλ προς τις Βρυξέλλες.
Πηγή: Newsit