Μπορεί κάθε Μάιο η Παγκόσμια Ημέρα Νοσηλευτών να φέρνει στο προσκήνιο το έργο και την προσφορά τους, όμως για όσους εργάζονται στο ΕΣΥ η αναγνώριση, όπως λένε, είναι περισσότερο υποκριτική.
Γιατί μπορεί οι νοσηλευτές να κρατούν όρθια τα νοσοκομεία και τις δομές φροντίδας, αλλά αυτό συμβαίνει κάτω από συνθήκες εξουθένωσης, υποστελέχωσης και εγκατάλειψης.
Από τις ΜΕΘ έως τις ψυχιατρικές κλινικές, το βάρος της καθημερινότητας πέφτει στους ώμους τους, χωρίς την παραμικρή θεσμική και ηθική αναγνώριση, όπως καταγγέλλουν οι ίδιοι.
«Ήρωες» στα λόγια….
«Ήρωες στα λόγια, χαμάληδες στην πράξη», είναι η φράση που συμπυκνώνει την αντίφαση που βιώνουν οι Νοσηλευτές του ΕΣΥ, σύμφωνα με την Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία (ΠΟΕΔΗΝ).
Γιατί, ενώ επί πανδημίας αναγορεύτηκαν σε εθνικούς ήρωες με παλαμάκια από τα μπαλκόνια, σήμερα, η πραγματικότητα τους γονατίζει και τους εξουθενώνει οικονομικά, επαγγελματικά, αλλά και ψυχικά.
Οι αριθμοί και οι εργασιακές συνθήκες που περιγράφει ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ, Μιχάλης Γιαννάκος είναι αμείλικτοι:
- 3.000 υγειονομικοί (στην πλειοψηφία νοσηλευτές) έχουν πιστοποιητικά αναπηρίας άνω του 67% λόγω της εργασίας τους.
- Όλοι σχεδόν οι νοσηλευτές με πάνω από 25 χρόνια υπηρεσίας πάσχουν από μυοσκελετικά προβλήματα.
- Δεκάδες έχασαν τη ζωή τους από COVID-19, πολλοί νοσηλεύθηκαν σε ΜΕΘ.
Οι «πέντε πληγές» του Νοσηλευτή του ΕΣΥ
Συμφωνα με τους ίδιους του εργαζόμενους, οι «πληγές» του σημερινού νοσηλευτή είναι πέντε:
1. Μισθοί ντροπής
Ένας νοσηλευτής Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης το 2025 λαμβάνει μηνιαίο μισθό, 836 ευρώ. Για τον ΔΕ βοηθό νοσηλευτή ο μισθός φτάνει τα 736 ευρώ, και για τον τραυματιοφορέα μόλις 684 ευρώ.
«Κατώτεροι του ανειδίκευτου εργάτη, και με κομμένο το δώρο Χριστουγέννων, Πάσχα και το επίδομα αδείας» καταγγέλλει ο Μιχάλης Γιαννάκος.
2. Ωρομίσθιο εξευτελιστικό
Νυχτερινά, αργίες, απογευματινά, όλα μαζί, μόλις 100-150 ευρώ επιπλέον τον μήνα. Όσα παίρνει ένας νοσηλευτής σε μία αργία στο εξωτερικό.
3. Άρνηση ένταξης στα ΒΑΕ
Ακόμα και μετά από μια φονική πανδημία, η Πολιτεία αρνείται να εντάξει το νοσηλευτικό προσωπικό στα Βαρέα και Ανθυγιεινά. Νοσηλευτές με το ίδιο αντικείμενο, στον ίδιο θάλαμο, έχουν διαφορετικά ασφαλιστικά δικαιώματα, ανάλογα με το αν ανήκαν στο ΙΚΑ ή στο πρώην Δημόσιο.
4. Ομηρία των συμβασιούχων
Κατά την πανδημία, ο Πρωθυπουργός δεσμεύτηκε για τη μονιμοποίησή τους. Σήμερα, χιλιάδες νοσηλευτές ζουν σε καθεστώς εργασιακής επισφάλειας, περιμένοντας την «επόμενη ανανέωση». Η ΠΟΕΔΗΝ ζητά άμεση μονιμοποίηση, επικαλούμενη λόγους δημοσίου συμφέροντος.
5. Άρνηση θεσμοθέτησης του εργατικού ατυχήματος
Νοσηλευτές που πεθαίνουν από την εργασία τους δεν αναγνωρίζονται καν νομικά ως θύματα εργατικού ατυχήματος. «Ούτε μία παροχή για την οικογένεια, ούτε μία θέση στο Δημόσιο για το παιδί τους – σε αντίθεση με τους ένστολους. Για μας: τίποτα»
ΠΑΣΥΝΟ – ΕΣΥ: Η κραυγή των νοσηλευτών “Καμία αναβάθμιση, καμία προοπτική”
Με αιχμηρό τόνο, η Πανελλήνια Συνδικαλιστική Νοσηλευτική Ομοσπονδία του ΕΣΥ (ΠΑΣΥΝΟ) καταγγέλλει ότι παρά τις υποσχέσεις, οι νοσηλευτές παραμένουν επαγγελματίες β’ κατηγορίας.
Ζητούν την επαναφορά των μισθών στα προ του 2012 επίπεδα, ένταξη στα βαρέα και ανθυγιεινά, θεσμική αναγνώριση της νοσηλευτικής ειδικότητας και ουσιαστική εκπροσώπηση σε όλους τους υγειονομικούς φορείς.
Όπως σημειώνουν χαρακτηριστικά: “Η Πολιτεία, τα τελευταία 20 χρόνια, έδειξε ελάχιστο ενδιαφέρον για την εξέλιξη των Νοσηλευτών”.
Οι ίδιοι μιλούν για κοροϊδία, αφού ακόμη και σήμερα λειτουργούν ως “πολύ-εργαλεία” χωρίς το απαιτούμενο προσωπικό, υποδομές ή λόγο στις αποφάσεις.
Κραυγή απόγνωσης από τους νοσηλευτές ψυχικής υγείας: “Η σιωπή δεν είναι επιλογή”
Η Πανελλήνια Συνομοσπονδία Νοσηλευτών με ανακοίνωσή της ζητά ξεκάθαρα «Ένα καλύτερο μέλλον για τους νοσηλευτές και θα το πετύχουμε.»
Όπως υπογραμμίζεται:
- Η αναλογία νοσηλευτών προς ασθενείς στη χώρα μας φτάνει και το 1 νοσηλευτής προς 15 ασθενείς, ενώ ο ΠΟΥ θεωρεί ασφαλή την αναλογία 1 προς 4.
- Η επαγγελματική εξουθένωση (burnout) είναι καθημερινότητα: από τις ελλείψεις, την υπερεργασία και την ηθική απαξίωση.
- Οι Νοσηλευτές καλούνται να ασκούν ένα τεκμηριωμένο επιστημονικό έργο, με σαφή ηθικό και δεοντολογικό άξονα, χωρίς όμως καμία θεσμική στήριξη.
Αντί για γιορτή, η 12η Μαΐου μοιάζει με υπενθύμιση μιας συστηματικής εγκατάλειψης. «Χρειαζόμαστε χέρια επειγόντως» λέει ο Γιαννάκος, απευθύνοντας δραματική έκκληση για προσλήψεις μόνιμου προσωπικού.
Όσο οι «πέντε πληγές» παραμένουν ανοιχτές, το ΕΣΥ θα συνεχίσει να χάνει τα πιο απαραίτητα χέρια του, αυτά που κρατούν το σύστημα υγείας όρθιο, σημειώνει και καταλήγει: «Οι Νοσηλευτές δεν ζητούν άλλο χειροκρότημα. Ζητούν δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια, αναγνώριση».