Ζωή και μετά τον μεταστατικό καρκίνο του νεφρού- Εξαιρετικά αποτελέσματα ανακοινώθηκαν στο 3ο Ελληνικό Ογκολογικό Συνέδριο

  • Iatropedia
Το 20% των ασθενών με μεταστατικό καρκίνο του νεφρού μπορούν να ζήσουν πολλά ποιοτικά χρόνια ζωής λαμβάνοντας απλά ένα φάρμακο. Αλλά και το υπόλοιπο 80% έχει πολλά να κερδίσει από την θεραπεία καθώς το φάρμακο καθυστερεί την εξέλιξή της πολλούς μήνες ως και πολλά χρόνια...

Όπως δήλωσε ο κ. Δημήτρης Πεκτασίδης, καθηγητής Παθολογίας- Ογκολογίας και διευθυντής της Β’ Παθολογικής Κλινικής του ΓΝΑ «Ιπποκράτει0» που ήταν και πρόεδρος του συνεδρίου, «εδώ και 10 χρόνια με την είσοδο των θεραπειών που ονομάζουμε «στοχευμένες», υπάρχει μια διαρκής εξέλιξη στην θεραπευτική αλλά και μια σημαντική βελτίωση στην επιβίωση των ασθενών με μεταστατικό καρκίνο του νεφρού… Το Sunitinib ήταν το πρώτο φάρμακο που ως θεραπεία 1ης γραμμής διπλασίασε την επιβίωση των ασθενών η οποία για πρώτη φορά στις μελέτες ξεπερνά τα δύο χρόνια και βαίνει διαρκώς αυξανόμενη… Ήταν το φάρμακο που άλλαξε τη φυσική ιστορία της νόσου με λίγα λόγια!»

Είναι αξιοσημείωτο και ελπιδοφόρο ωστόσο ότι ακόμα και στις περιπτώσεις που ο ασθενής δεν ανταποκριθεί καλά σε αυτήν την θεραπεία πρώτης γραμμής, υπάρχουν στη δεύτερη γραμμή θεραπείας κι άλλα σπουδαία «όπλα» όπως είναι το Axitinib, το Cabozatinib και οι νέες ανοσοθεραπείες.

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο κ. Βασίλης Καραβασίλης, επίκουρος καθηγητής Παθολογίας-Ογκολογίας στην Ιατρική Σχολή του ΑΠΘ ο οποίος ήταν ομιλητής στο συνέδριο ακι τόνσιε ότι η αρχή για την πρόοδο που επιτεύχθηκε στον μεταστατικό καρκίνο του νεφρού έγινε όταν οι ερευνητές μπόρεσαν να αποκαλύψουν και να κατανοήσουν πλήρως τον παθοφυσιολογικό μηχανισμό της καρκινογένεσης στον νεφρό… Έτσι αναπτύχθηκαν θεραπείες που στοχεύουν ακριβώς το μηχανισμό αυτόν οι οποίες χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: Τους VEGFR αναστολείς και τους mTOR αναστολείς. Μέσω αυτών καταστέλλεται η αγγειογένεση η οποία είναι απαραίτητη στον όγκο για την επιβίωση και ανάπτυξή του με αποτέλεσμα αυτός να  συρρικνώνεται ή να μην αναπτύσσεται περαιτέρω».

Εκείνο που απομένει τώρα όπως λένε οι ειδικοί ογκολόγοι είναι να εξατομικεύσουμε ακόμα περισσότερο την θεραπεία χρησιμοποιώντας διάφορους βιοδείκτες γεγονός το οποίο θα μας βοηθήσει να γνωρίζουμε ακριβώς ποιο φάρμακο και σε ποια χρονική στιγμή αρμόζει καλύτερα στον κάθε ασθενή.

Στο συνέδριο συζητήθηκαν επίσης οι τάσεις στην Ογκολογία για εξατομικευμένη θεραπεία λόγω της συνεχούς ανακάλυψης γονιδιακών μεταλλάξεων και της έκφρασης αυτών σε μια σειρά όγκων, οι  κλινικές μελέτες στην Ελλάδα που συνεχίζουμε να μην προσελκύουμε…

Στο συνέδριο συμμετείχαν εκατοντάδες εξειδικευμένοι ογκολόγοι που τόνισαν την ανάγκη να αποφασίζει ο ειδικός για την θεραπεία του κάθε ογκολογικού ασθενούς και όχι άλλος γιατρός πυο ασχολείται ενδεχομένως με το πάσχον όργανο (ουρολόγος, ενδοκρινολόγος κλπ) καθώς οι ογκολόγοι λόγω γνωσιακού αντικειμένου αλλά και εμεπιρίας γνωρίζουν καλύτερα την δράση κάθε θεραπείας.

Να αναφέρουμε επίσης ότι ως συμπρόεδρος  του κ. Πεκτασίδη συμμετείχε στο συνέδριο ο κ. Θωμάς Μακατσώρης που είναι επίκουρος Καθηγητής Παθολογίας -Ογκολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών (Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ρίου).