Νοσοκομειακοί γιατροί σε σωματική και ψυχική κατάρρευση

της Μαρίας Τσιλιμιγκάκη

Τον περασμένο Σεπτέμβριο, 46χρονη νευρολόγος παραιτήθηκε από το «ανθρακωρυχείο» καθώς αυτός ήταν ο χαρακτηρισμός που χρησιμοποίησε για το νοσοκομείο που εργαζόταν.

Τα τελευταία τρία χρόνια, η 24ωρη βάρδια κυλούσε για τη νευρολόγο όλο και πιο δύσκολα. Η κλινική δεν διέθετε ειδικευόμενους σε σταθερή βάση και η προσέλευση των ασθενών αυξανόταν. Δεν υπήρχε ούτε γραμματειακή υποστήριξη, ενώ αυτή τη θέση προσπαθούσε να καλύψει κατά καιρούς εθελοντικά μια συνταξιούχος υπάλληλος του νοσοκομείου. «Δεν είχαμε δωμάτιο ανάπαυσης με κρεβάτι και χρησιμοποιούσαμε έναν καναπέ, στρατιωτικά, για διαλείμματα από την ορθοστασία», αναφέρει…

Σταδιακά η νευρολόγος παρατήρησε σημάδια φθοράς στη συμπεριφορά της. Αναφέρει μάλιστα ότι δούλευε μηχανικά χωρίς ικανοποίηση, παραμελούσε την οικογένειά της και βίωνε ένα «αίσθημα αφόρητης κόπωσης». Αυτά τα συμπτώματα, που παραπέμπουν σύμφωνα με ειδικούς σε «burn out» (εργασιακή εξουθένωση), την οδήγησαν σε παραίτηση.

Αντίστοιχεςιστορίες και ελλείψεις σε άλλες ειδικότητες δείχνουν μεγαλύτερο φόρτο εργασίας σε όσους επιλέγουν να μπουν ή να παραμείνουν στα ελληνικά νοσοκομεία. Στον «Ευαγγελισμό» οι ώρες εργασίας του καρδιοχειρουργού Παναγιώτη Δεδεηλία ξεπερνούν τις 80 εβδομαδιαίως. Όπως αναφέρει, «έχω αισθανθεί και ο ίδιος εξάντληση έπειτα από 36 συνεχόμενες ώρες εργασίας. Έχει τύχει να χάσει ειδικευόμενος τις αισθήσεις του στο χειρουργείο λόγω υπερκόπωσης, ενώ βλέπω άλλους να γίνονται πιο απαθείς. Μπορεί να μη χάνουν την ικανότητα διάγνωσης και εκτέλεσης πράξεων, αλλά μιλούν πιο ψυχρά σε συγγενείς ασθενών, χάνουν τη φιλοδοξία τους».

Η συνεχής εργασία ύστερα από εφημερία συναντάται και στην επαρχία.

Στο νοσοκομείο του Αργους, όμως, λαμβάνεται μια πρωτοβουλία που ενδέχεται να είναι πρωτοφανής για τα ελληνικά δεδομένα. Ο ψυχολόγος του νοσοκομείου Αριστοτέλης Κοΐνης προσπαθεί να υποστηρίξει και τους συναδέλφους του. «Κατά καιρούς με συναντούν στον διάδρομο και ζητούν τη βοήθειά μου. Εμφανίζουν μια άρνηση να έρθουν στη δουλειά. Δεν αντλούν ευχαρίστηση στον εργασιακό χώρο, έχουν νεύρα και ανησυχία». Σε μελέτη που έκανε στο νοσοκομείο Αργους, διαπίστωσε ότι την περίοδο 2012-2013 ένας στους πέντε ειδικευομένους παρουσίαζε επαγγελματική εξουθένωση. Το ποσοστό ανέβαινε στο νοσηλευτικό προσωπικό.

Τα τελευταία τέσσερα χρόνια έχει αντιμετωπίσει οκτώ περιστατικά «burn out», συμβουλεύοντας πέντε νοσηλευτές, ένα γιατρό και δύο διοικητικούς υπαλλήλους. Ολοι χρειάστηκαν αντικαταθλιπτική αγωγή!