Η πολλή τηλεόραση και η λίγη άσκηση «χτυπούν» στο μυαλό αργότερα!

  • Iatropedia
Αν βλέπει κανείς πολλές ώρες τηλεόραση –τουλάχιστον 4 ώρες ημερησίως– από τα 18 του χρόνια μέχρι τα 30 του κινδυνεύει ως μεσήλικας να έχει μειωμένη γνωστική λειτουργία, υποστηρίζει νέα έρευνα.

Ατελείωτες ώρες σε έναν καναπέ μπροστά σε μια οθόνη τηλεόρασης μπορούν να οδηγήσουν σε επιδείνωση της γνωστικής λειτουργίας στην μέση ηλικία καθώς η σχέση της φυσικής δραστηριότητας σε νεαρή ηλικία φαίνεται να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο αργότερα, επισημαίνουν ερευνητές του Northern California Institute of Research and Education στο Σαν Φρανσίσκο. Παρουσιάζοντας τα σχετικά ευρήματα σε διεθνές συνέδριο για το Αλτσχάϊμερ στην Ουάσινγκτον, οι ερευνητές του NCIRE επιβεβαιώνουν την θεωρία των σημαντικών επιπτώσεων που έχει για την υγεία η καθιστική ζωή προσθέτοντας το στοιχείο της επιδείνωσης της εγκεφαλικής λειτουργίας καθώς η 25ετής μελέτη 3.200 ενηλίκων ατόμων ηλικίας 18-30 ετών ήταν αποκαλυπτική.

Το 17% των συμμετεχόντων στην έρευνα είχε μακροχρόνια χαμηλή φυσική δραστηριότητα, ένα 11% είχε υψηλό χρόνο τηλεθέασης ενώ ένα 3% έκανε και τα δύο, επίσης μακροπρόθεσμα. Τα τεστ στα οποία υπεβλήθησαν για την αξιολόγηση των γνωστικών τους λειτουργιών, συμπεριλαμβανομένης της μνήμης και της ταχύτητας επεξεργασίας, έδειξαν ότι η πολλή τηλεθέαση και η ανεπαρκής άσκηση «χτυπούσαν» στην μέση ηλικία, με όσους δε έκαναν και τα δύο να κινδυνεύουν δύο φορές περισσότερο από επιδείνωση της γνωστικής τους λειτουργίας όταν έφθαναν στην ηλικία αυτή.

«Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι η πρώιμη και μέση ενήλικη ζωή είναι κρίσιμες περίοδοι για την προώθηση της σωματικής δραστηριότητας για μια υγιή γνωστική γήρανση» λέει χαρακτηριστικά η Tina Hoang, εκ των συγγραφέων της μελέτης. «Καθιστικές συμπεριφορές, όπως η τηλεθέαση, θα μπορούσαν να είναι ιδιαίτερα σημαντικές για τις μελλοντικές γενιές ενηλίκων λόγω της αυξανόμενης χρήσης των τεχνολογιών που βασίζονται σε μια οθόνη… Επειδή η νόσος Αλτσχάϊμερ και άλλες μορφές άνοιας αναπτύσσονται σε βάθος αρκετών δεκαετιών, η αύξηση της σωματικής δραστηριότητας και η μείωση της καθιστικής συμπεριφοράς από την πρώιμη κιόλας ενήλικη ζωή ίσως έχει σημαντικό αντίκτυπο στην δημόσια υγεία».