Έτσι είναι τα νοσοκομεία του πολέμου- ΦΩΤΟ σοκ από Συρία

  • Iatropedia
Ο πόλεμος αλλάζει τους ανθρώπους. Τους κάνει να χάνουν κάθε ίχνος αξιοπρέπειας, κάθε ίχνος ανθρωπιάς. Ο πόλεμος γεννά τον φόβο και τον θάνατο. Όταν μάλιστα είναι και εμφύλιος, τότε ο άνθρωπος βγάζει το σκοτεινότερο του “εγώ”, γίνεται κτήνος. Οι Γιατροί χωρίς Σύνορα, με το πλούσιο έργο τους σε κάθε περιοχή του κόσμου που φλέγεται, σε κάθε περιοχή που μικρά παιδιά πεθαίνουν από σφαίρες και μένουν ανάπηρα από νάρκες, βρίσκονται εκεί να βοηθήσουν, να παράσχουν γνώσεις, να δώσουν ανθρωπιά.

Πριν λίγο καιρό βρέθηκαν στη αιματοβαμμένη Συρία. Και δεν έμειναν μόνο στη Δαμασκό, αλλά προχώρησαν παραμέσα. Βρέθηκαν σε πόλεις που καθημερινά θρηνούν νεκρούς, από σφαίρες των αδερφών τους… Όπως για παράδειγμα στην πόλη Ιντλίμπ. Εκεί που το προσωπικό των νοσοκομείων δεν μπορεί να χειρουργήσει τους τραυματίες. Εκεί που οι γιατροί δεν μπορούν να επιτελέσουν το έργο τους επειδή τα αντίποινα θα είναι σκληρά. Στο νοσοκομείο της Ιντλίμπ, παρέχουν μόνο πρώτες βοήθειες.

Οι φωτογραφίες που θα δείτε είναι συγκλονιστικές. Οι άνθρωποι πεθαίνουν αβοήθητοι στα υποτυπώδη κρεβάτια των κατεστραμμένων από τις βόμβες θαλάμων. Οι τραυματίες αφήνονται να αιμορραγούν και δεν χειρουργούνται, η βρωμιά κάνει τα χειρουργεία να θυμίζουν σκουπιδότοπο.

Στα τέλη Μαρτίου, μια ομάδα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα διέσχισε τα σύνορα της Τουρκίας προς τη Συρία σε μια προσπάθεια να προσφέρει ιατρική βοήθεια στην πόλη Ιντλίμπ (Idlib). Η διμελής ομάδα αποτελούνταν από χειρουργό και αναισθησιολόγο. Για να κάνουν εκτίμηση των αναγκών, προσπάθησαν να παρακολουθήσουν τη θεραπεία που λάμβαναν οι τραυματίες.

Αρχικά παρατήρησαν ότι το ιατρικό προσωπικό ήταν τόσο τρομοκρατημένο που προσέφερε μόνο πρώτες βοήθειες σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης. Για να φροντίσουν, για παράδειγμα, κατάγματα, χρησιμοποιούσαν απλώς αυτοσχέδιους νάρθηκες. Για να αντιμετωπίσουν την αιμορραγία χρησιμοποιούσαν επιδέσμους συμπίεσης ακόμα και όταν είχαν πρόσβαση σε τεχνικά μέσα που τους πρόσφεραν τη δυνατότητα να παρέχουν πιο κατάλληλη και ολοκληρωμένη φροντίδα.

“Μας είπαν ότι ο κίνδυνος ήταν πολύ μεγάλος”, εξηγεί ο χειρουργός των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. Μας είπαν ότι “το να σε πιάσουν με έναν ασθενή είναι χειρότερο από το να σε πιάσουν με ένα όπλο”. Ένας Σύριος συνάδελφος μου είπε ότι αυτό σήμαινε θάνατο και για τον ασθενή και για τον ίδιο.

Επίσης, η ομάδα παρατήρησε ότι τα νοσοκομεία και οι ιατρικές εγκαταστάσεις γίνονταν στόχος ένοπλων δυνάμεων. Το κέντρο υγείας μιας μικρής πόλης που επισκέφτηκε η ομάδα, και το οποίο λειτουργούσε ως αυτοσχέδιο νοσοκομείο, είχε καεί. Δεν υπήρχε κανένα άλλο μέρος για την περίθαλψη των τραυματιών. Ένα άλλο κέντρο υγείας, που ήταν ακόμα σε καλή κατάσταση, διέθετε ένα μόνο ιατρείο.

Σε μια άλλη πόλη, η ομάδα βρήκε ένα κανονικό νοσοκομείο που λειτουργούσε. Διέθετε μια ιατρική ομάδα, προμήθειες και ένα καλά εξοπλισμένο χειρουργείο. “Κάναμε όσες περισσότερες χειρουργικές επεμβάσεις μπορούσαμε”, είπε ο χειρουργός των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. “Μετά έπρεπε να φύγουμε μέσα σε λιγότερο από 10 λεπτά αφού μας προειδοποίησαν ότι κατέφθανε ο στρατός και ετοιμαζόταν να κάνει επίθεση. Αργότερα, ακούσαμε ότι το νοσοκομείο είχε υποστεί σοβαρές ζημιές και ότι δεν είχε αρχίσει να επαναλειτουργεί”.

Επικρατεί παντού φόβος. Σε άλλο σημείο της πόλης Ιντλίμπ, στη βόρεια Συρία, η ομάδα επισκέφτηκε ένα δημόσιο νοσοκομείο όπου το χειρουργείο ήταν κλειστό. Το προσωπικό αρνείται να χειρουργήσει από φόβο αντιποίνων και γι’ αυτό παρέχει μόνο πρώτες βοήθειες που μπορούν να παρασχεθούν μέσα σε 10 -20 λεπτά. “Αν φτάσουν τα τανκ, μπορεί να γίνει έγκαιρη προειδοποίηση”, μας εξηγεί ο επικεφαλής γιατρός. “Μπορώ να βγάλω έξω όλους τους ασθενείς και να εξαφανίσω κάθε ίχνος που μαρτυρά την παρουσία τους. Η οικογένεια βρίσκεται κοντά και έτσι μπορεί να μετακινήσει γρήγορα τον ασθενή”.

Η ομάδα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα ρώτησε τι συμβαίνει, αν ένας ασθενής είναι σε σοβαρή κατάσταση. Ο Σύριος γιατρός απάντησε σηκώνοντας ανήμπορα τους ώμους του. Έπειτα πρόσθεσε ότι κάποιοι ασθενείς είχαν καταφέρει να φτάσουν στην Τουρκία.